Interim
vulgato Agrippinae periculo, quasi casu evenisset, ut quisque acceperat,
decurrere ad litus. hi molium obiectus, hi proximas scaphas scandere; alii,
quantum corpus sinebat, vadere in mare; quidam manus protendere. questibus
votis clamore diversa rogitantium aut incerta respondentium omnis ora compleri;
adfluere ingens multitudo cum luminibus, atque ubi incolumem esse pernotuit, ut
ad gratandum sese expedire, donec adspectu armati et minitantis agminis deiecti
sunt. Anicetus villam statione circumdat refractaque ianua obvios servorum
abripit, donec ad fores cubiculi veniret; cui pauci adstabant, ceteris terrore
inrumpentium exterritis. cubiculo modicum lumen inerat et ancillarum una, magis
ac magis anxia Agrippina, quod nemo a filio ac ne Agermus quidem: aliam fore
laetae rei faciem; nunc solitudinem ac repentinos strepitus et extremi mali
indicia. abeunte dehinc ancilla, «tu quoque me deseris?» prolocuta respicit
Anicetum, trierarcho Herculeio et Obarito centurione classiario comitatum: ac
si ad visendum venisset, refotam nuntiaret, sin facinus patraturus, nihil se de
filio credere; non imperatum parricidium. circumsistunt lectum percussores et
prior trierarchus fusti caput eius adflixit. iam [in] mortem centurioni ferrum
destringenti protendens uterum «ventrem feri» exclamavit multisque vulneribus
confecta est.
|