Nerone quartum Cornelio Cosso consulibus
quinquennale ludicrum Romae institutum est ad morum Graeci certaminis, varia
fama, ut cunta ferme nova. quippe erant qui Cn. quoque Pompeium incusatum a
senioribus ferrent, quod mansuram theatri sedem posuisset. nam antea subitariis
gradibus et scaena in tempus structa ludos edi solitos, vel si vetustiora
repetas, stantem populum spectavisse, [ne], si consideret theatro, dies totos
ignavia continuaret. [ne] spectaculorum quidem antiquitas servaretur, quotiens
praetor sederet, nulla cuiquam civium necessitate certandi. ceterum abolitos
paulatim patrios mores funditus everti per accitam lasciviam, ut, quod usquam
corrumpi et corrumpere queat, in urbe visatur, degeneretque studiis externis
iuventus, gymnasia et otia et turpes amores exercendo, principe et senatu
auctoribus, qui non modo licentiam vitiis permiserint, sed vim adhibeant, [ut]
proceres Romani specie orationum et carminum scaena polluantur. quid superesse,
nisi ut corpora quoque nudent et caestus adsumant easque pugnas pro militia et
armis meditentur? an iustitiam auctum iri et decurias equitum egregium
iudicandi munus [melius] expleturos, si fractos sonos et dulcedinem vocum
perite audissent? noctes quoque dedecori adiectas, ne quod tempus pudori
relinquatur, sed coetu promisco, quod perditissimus quisque per diem
concupiverit, per tenebras audeat.
|