Inter quae sidus
cometes effulsit, de quo vulgi opinio est, tamquam mutationem regis portendat.
igitur, quasi iam depulso Nerone, quisnam deligeretur anquirebant. et omnium
ore Rubellius Plautus celebrabatur, cui nobilitas per matrem ex Iulia familia.
ipse placita maiorum colebat, habitu severo, casta et secreta domo, quantoque
metu occultior, tanto plus famae adeptus. auxit rumorem pari vanitate orta
interpretatio fulguris. nam quia discumbentis Neronis apud Simbruina stagna in
villa, cui Sublaqueum nomen est, ictae dapes mensaque disiecta erat, idque
finibus Tiburtum acciderat, unde paterna Plauto origo, hunc illum numine deum
destinari credebant, fovebantque multi, quibus nova et ancipitia praecolere
avida et plerumque fallax ambitio est. ergo permotus his Nero componit ad
Plautum litteras, consuleret quieti urbis seque prava diffamantibus
subtraheret: esse illi per Asiam avitos agros, in quibus tuta et inturbida
iuventa frueretur. ita illuc cum coniuge Antistia et paucis familiarium
concessit.] Isdem diebus nimia luxus cupido infamiam et periculum Neroni tulit,
quia fontem aquae Marciae ad urbem deductae nando incesserat; videbaturque
potus sacros et caerimoniam loci corpore loto polluisse. secutaque anceps
valitudo iram deum adfirmavit.
|