At Svetonius mira constantia medios inter
hostes Londinium perrexit, cognomento quidem coloniae non insigne, sed copia
negotiatorum et commeatuum maxime celebre. ibi ambiguus, an illam sedem bello
deligeret, circumspecta infrequentia militis, satisque magnis documentis
temeritatem Petillii coercitam, unius oppidi damno servare universa statuit.
neque fletu et lacrimis auxilium eius orantium flexus est, quin daret profectionis
signum et comitantes in partem agminis acciperet: si quos imbellis sexus aut
fessa aetas vel loci dulcedo attinuerat, ab hoste oppressi sunt. eadem clades
municipio Verulamio fuit, quia barbari omissis castellis praesidiisque militare
horreum, quod uberrimum spolianti et defendentibus intutum, laeti praeda et
laborum segnes petebant. ad septuaginta milia civium et sociorum iis, quae
memoravi, locis cecidisse constitit. neque enim capere aut venundare aliudve
quod belli commercium, sed caedes patibula, ignes cruces, tamquam reddituri
supplicium, at praerepta interim ultione, festinabant.
|