Sed
gravescentibus in dies publicis malis
subsidia minuebantur, concessitque vita Burrus, incertum valetudine an veneno.
valetudo ex eo coniectabatur, quod in se tumescentibus paulatim faucibus et
impedito meatu spiritum finiebat. plures iussu Neronis, quasi remedium
adhiberetur, inlitum palatum eius noxio medicamine adseverabant, et Burrum
intellecto scelere, cum ad visendum eum princeps venisset, adspectum eius
aversatum sciscitanti hactenus respondisse: «ego me bene habeo.» civitati
grande desiderium eius mansit per memoriam virtutis et successorum alterius
segnem innocentiam, alterius flagrantissima flagitia [adulteria]. quippe Caesar
duos praetoriis cohortibus imposuerat, Faenium Rufum ex vulgi favore, quia rem
frumentariam sine quaestu tractabat, Ofonium Tigellinum, veterem impudicitiam
atque infamiam in eo secutus. atque illi pro cognitis moribus fuere, validior
Tigellinus in animo principis et intimis libidinibus adsumptus, prospera populi
et militum fama Rufus, quod apud Neronem adversum experiebatur.
|