Verum et tibi
valida aetas rebusque et fructui rerum sufficiens, et nos prima imperii spatia
ingredimur, nisi forte aut te Vitellio ter consuli aut me Claudio postponis, et
quantum Volusio longa parsimonia quaesivit, tantum in te mea liberalitas
explere non potest. quin, si qua in parte lubricum adulescentiae nostrae
declinat, revocas ornatumque robur subsidio impensius regis? non tua moderatio
si reddideris pecuniam, nec quies, si reliqueris principem, sed mea avaritia,
meae crudelitatis metus in ore omnium versabitur. quod si maxime continentia
tua laudetur, non tamen sapienti viro decorum fuerit, unde amico infamiam
paret, inde gloriam sibi recipere. « his adicit complexum et oscula, factus natura et
consuetudine exercitus velare odium fallacibus blanditiis. Seneca, qui finis
omnium cum dominante sermonum, grates agit; sed instituta prioris potentiae
commutat, prohibet coetus salutantium, vitat comitantes, rarus per urbem, quasi
valetudine infensa aut sapientiae studiis domi attineretur.
|