Fuere qui prodita coniuratione, dum auditur
Milichus, dum dubitat Scaevinus, hortarentur Pisonem pergere in castra aut
rostra escendere studiaque militum et populi temptare. si conatibus eius
conscii adgregarentur, secuturos etiam integros; magnamque motae rei famam,
quae plurimum in novis consiliis valeret. nihil adversum haec Neroni provisum.
etaim fortes viros subitis terreri, nedum ille scaenicus, Tigellino scilicet
cum paelicibus suis comitante, arma contra cieret. multa experiendo confieri,
quae segnibus ardua videantur. frustra silentium et fidem in tot consciorum
animis et corporibus sperare: cruciatui aut praemio cuncta pervia esse.
venturos qui ipsum quoque vincirent, postremo indigna nece adficerent. quanto
laudabilius periturum, dum amplectitur rem publicam, dum auxilia libertati
invocat! miles potius deesset et plebes desereret, dum ipse maioribus, dum
posteris, si vita praeriperetur, mortem adprobaret. immotus his et paululum in
publico versatus, post domi secretus animum adversum suprema firmabat, donec
manus militum adveniret, quos Nero tirones aut stipendiis recentes delegerat:
nam vetus miles timebatur tamquam favore imbutus. obiit abruptis brachiorum
venis. testamentum foedis adversus Neronem adulationibus amori uxoris dedit,
quam degenerem et sola corporis forma commendatam amici matrimonio abstulerat.
nomen mulieri Satria Galla, priori marito Domitius Silus: hic patientia, illa
impudica Pisonis infamiam propagavere.
|