At Nero nullo in Paulinam proprio odio, ac ne
glisceret invidia crudelitas, [iubet] inhiberi mortem. hortantibus militibus servi
libertique obligant brachia, premunt sanguinem, incertum an ignarae. nam, ut
est vulgus ad deteriora promptum, non defuere qui crederent, donec implacabilem
Neronem timuerit, famam sociatae cum marito mortis petivisse, deinde oblata
mitiore spe blandimentis vitae evictam; cui addidit paucos postea annos,
laudabili in maritum memoria et ore ac membris in eum pallorem albentibus, ut
ostentui esset multum vitalis spiritus egestum.
Seneca interim, durante tractu et lentitudine mortis,
Statium Annaeum, diu sibi amicitiae fide et arte medicinae probatum, orat
provisum pridem venenum, quo damnati publico Atheniensium iudicio
exstinguerentur, promeret; adlatumque hausit frustra, frigidus iam artus et
cluso corpore adversum vim veneni. postremo stagnum calidae aquae introiit,
respergens proximos servorum addita voce libare se liquorem illum Iovi
liberatori. exim balneo inlatus et vapore eius exanimatus, sine ullo funeris
sollemni crematur. ita codicillis praescripserat, cum etiam tum praedives et
praepotens supremis suis consuleret.
|