Sed qui
remotis e municipiis severaque adhuc et antiqui moris retinente Italia, quique
per longinquas provincias lascivia inexperti officio legationum aut privata
utilitate advenerant, neque aspectum illum tolerare neque labori inhonesto
sufficere, cum manibus nesciis fatiscerent, turbarent gnaros ac saepe a militibus
verberarentur, qui per cuneos stabant ne quod temporis momentum impari clamore
aut silentio segni praeteriret. constitit plerosque equitum, dum per angustias
aditus et ingruentem multitudinem enituntur, obtritos, et alios, dum diem
noctemque sedilibus continunnt, morbo exitiabili correptos. quippe gravior
inerat metus, si spectaculo defuissent, multis palam et pluribus occultis, ut
nomina ac vultus, alacritatem tristitiamque coeuntium scrutarentur. unde
tenuioribus statim inrogata supplicia, adversum inlustris dissimulatum ad
praesens et mox redditum odium. ferebantque Vespasianum, tamquam somno
coniveret, a Phoebo liberto increpitum aegreque meliorum precibus obtectum, mox
imminentem perniciem maiore fato effugisse.
|