C.
Svetonio Luccio Telesino consulibus Antistius Sosianus, factitatis in Neronem
carminibus probrosis exilio, ut dixi, multatus, postquam id honoris indicibus
tamque promptum ad caedes principem accepit, inquies animo et occasionum haud
segnis Pammenem, eiusdem loci exulem et Chaldaeorum arte famosum eoque multorum
amicitiis innexum, similitudine fortunae sibi conciliat, ventitare ad eum
nuntios et consultationes non frustra ratus; simul annuam pecuniam a P. Anteio
ministrari cognoscit. neque nescium habebat Anteium caritate Agrippinae invisum
Neroni opesque eius praecipuas ad eliciendam cupidinem eamque causam multis
exitio esse. igitur interceptis Antei litteris, furatus etiam libellos, quibus
dies genitalis eius et eventura secretis Pammenis occultabantur, simul repertis
quae de ortu vitaque Ostorii Scapulae composita erant, scribit ad principem
magna se et quae incolumitati eius conducerent adlaturum, si brevem exilii
veniam impetravisset: quippe Anteium et Ostorium imminere rebus et sua
Caesarisque fata scrutari. exim missae liburnicae advehiturque propere
Sosianus. ac vulgato eius indicio inter damnatos magis quam inter reos Anteius
Ostoriusque habebantur, adeo ut testamentum Antei nemo obsignaret, nisi
Tigellinus auctor extitisset monito prius Anteio ne supremas tabulas moraretur.
atque ille hausto veneno, tarditatem eius perosus intercisis venis mortem
adproperavit.
|