Igitur ut
intravimus cubiculum Materni, sedentem ipsumque, quem pridie recitaverat
librum, inter manus habentem deprehendimus. Tum Secundus «nihilne te» inquit,
«Materne, fabulae malignorum terrent, quo minus offensas Catonis tui ames? An
ideo librum istum adprehendisti, ut diligentius retractares, et sublatis si qua
pravae interpretationi materiam dederunt, emitteres Catonem non quidem
meliorem, sed tamen securiorem?» Tum ille «leges» inquit «quid Maternus sibi
debuerit, et adgnosces quae audisti. Quod
si qua omisit Cato, sequenti recitatione Thyestes dicet; hanc enim tragoediam
disposui iam et intra me ipse formavi. Atque ideo maturare libri huius
editionem festino, ut dimissa priore cura novae cogitationi toto pectore
incumbam.» «Adeo te tragoediae istae non satiant,» inquit Aper «quo minus
omissis orationum et causarum studiis omne tempus modo circa Medeam, ecce nunc
circa Thyestem consumas, cum te tot amicorum causae, tot coloniarum et
municipiorum clientelae in forum vocent, quibus vix suffeceris, etiam si non
novum tibi ipse negotium importasses, [ut] Domitium et Catonem, id est nostras
quoque historias et Romana nomina Graeculorum fabulis adgregares.»
|