Equidem, ut de
me ipso fatear, non eum diem laetiorem egi, quo mihi latus clavus oblatus est,
vel quo homo novus et in civitate minime favorabili natus quaesturam aut
tribunatum aut praeturam accepi, quam eos, quibus mihi pro mediocritate huius
quantulaecumque in dicendo facultatis aut reum prospere defendere aut apud
centumviros causam aliquam feliciter orare aut apud principem ipsos illos
libertos et procuratores principum tueri et defendere datur. tum mihi supra
tribunatus et praeturas et consulatus ascendere videor, tum habere quod, si non
[ultro] oritur, nec codicillis datur nec cum gratia venit. Quid? fama et laus
cuius artis cum oratorum gloria comparanda est? Quid? Non inlustres sunt in
urbe non solum apud negotiosos et rebus intentos, sed etiam apud iuvenes vacuos
et adulescentis, quibus modo recta indoles est et bona spes sui? Quorum nomina
prius parentes liberis suis ingerunt? Quos saepius vulgus quoque imperitum et
tunicatus hic populus transeuntis nomine vocat et digito demonstrat? Advenae
quoque et peregrini iam in municipiis et coloniis suis auditos, cum primum
urbem attigerunt, requirunt ac velut adgnoscere concupiscunt.
|