Ausim contendere
Marcellum hunc Eprium, de quo modo locutus sum, et Crispum Vibium (libentius
enim novis et recentibus quam remotis et oblitteratis exemplis utor) non
minores esse in extremis partibus terrarum quam Capuae aut Vercellis, ubi nati
dicuntur. Nec hoc illis alterius [bis alterius] ter milies sestertium praestat,
quamquam ad has ipsas opes possunt videri eloquentiae beneficio venisse, [sed]
ipsa eloquentia; cuius numen et caelestis vis multa quidem omnibus saeculis
exempla edidit, ad quam usque fortunam homines ingenii viribus pervenerint, sed
haec, ut supra dixi, proxima et quae non auditu cognoscenda, sed oculis
spectanda haberemus. Nam quo sordidius et abiectius nati sunt quoque notabilior
paupertas et angustiae rerum nascentis eos circumsteterunt, eo clariora et ad
demonstrandam oratoriae eloquentiae utilitatem inlustriora exempla sunt, quod
sine commendatione natalium, sine substantia facultatum, neuter moribus
egregius, alter habitu quoque corporis contemptus, per multos iam annos
potentissimi sunt civitatis ac, donec libuit, principes fori, nunc principes in
Caesaris amicitia agunt feruntque cuncta atque ab ipso principe cum quadam
reverentia diliguntur, quia Vespasianus, venerabilis senex et patientissimus
veri, bene intellegit [et] ceteros quidem amicos suos iis niti, quae ab ipso
acceperint quaeque ipsis accumulare et in alios congerere promptum sit,
Marcellum autem et Crispum attulisse ad amicitiam suam quod non a principe
acceperint nec accipi possit. Ninimum inter tot ac tanta locum obtinent
imagines ac tituli et statuae, quae neque ipsa tamen negleguntur, tam hercule
quam divitiae et opes, quas facilius invenies qui vituperet quam qui fastidiat.
His igitur et honoribus et ornamentis et facultatibus refertas domos eorum
videmus, qui se ab ineunte adulescentia causis forensibus et oratorio studio
dederunt.
|