De bello Gallico
   Cap.
 1 11     |              non possent, legatos ad Caesarem mittunt rogatum auxilium:
 2 11     |              consanguinei Haeduorum, Caesarem certiorem faciunt sese depopulatis
 3 11     | possessionesque habebant, fuga se ad Caesarem recipiunt et demonstrant
 4 18     |              odisse etiam suo nomine Caesarem et Romanos, quod eorum adventu
 5 20     |       Diviciacus multis cum lacrimis Caesarem complexus obsecrare coepit
 6 29     |              Graecis confectae et ad Caesarem relatae, quibus in tabulis
 7 30     |              principes civitatum, ad Caesarem gratulatum convenerunt:
 8 31     |        civitatum qui ante fuerant ad Caesarem reverterunt petieruntque
 9 31     |        gravissimum supplicium sumat. Caesarem vel auctoritate sua atque
10 35     |                 35] His responsis ad Caesarem relatis, iterum ad eum Caesar
11 36     |    stipendiarios esse factos. Magnam Caesarem iniuriam facere, qui suo
12 39     |              ex urbe amicitiae causa Caesarem secuti non magnum in re
13 42     |           plus quam pollicitus esset Caesarem facere; pollicitum se in
14 44     |         Debere se suspicari simulata Caesarem amicitia, quod exercitum
15 47     |             Biduo post Ariovistus ad Caesarem legatos misit: velle se
16 48     |             et Haeduis supportaretur Caesarem intercluderet. Ex eo die
17 53     |         vinctus traheretur, in ipsum Caesarem hostes equitatu insequentem


De bello civili
   Lib. Cap.
18   I, 1 |        sententias dicere velint; sin Caesarem respiciant atque eius gratiam
19   I, 2 |          esset armorum causa: timere Caesarem ereptis ab eo duabus legionibus,
20   I, 3 |           Piso censor sese iturum ad Caesarem, item L. Roscius praetor,
21   I, 3 |             sententiae, ut legati ad Caesarem mittantur, qui voluntatem
22   I, 5 |            tribuni plebis seseque ad Caesarem conferunt. Is eo tempore
23   I, 6 |            sibi alieno esse animo in Caesarem milites neque eis posse
24   I, 8 |   necessitudinibus habuisse potiora. Caesarem quoque pro sua dignitate
25   I, 10|               quoad fides esset data Caesarem facturum, quae polliceretur,
26   I, 13|              municipes pati posse C. Caesarem imperatorem, bene de re
27   I, 13|           domum discedit; reliqui ad Caesarem perveniunt, atque una cum
28   I, 15|           mittunt. Interea legio XII Caesarem consequitur. Cum his duabus
29   I, 17|            orent, ut sibi subveniat: Caesarem duobus exercitibus et locorum
30   I, 18|        Antonium deductus petit ut ad Caesarem mitteretur. Antonius cum
31   I, 20|          legatosque ex suo numero ad Caesarem mittunt: sese paratos esse
32   I, 22|               si sibi fiat potestas, Caesarem convenire. Facta potestate
33   I, 35|           partium Cn. Pompeium et C. Caesarem patronos civitatis; quorum
34   I, 51|      commeatus, qui iter habebant ad Caesarem, ad flumen constitisse.
35   I, 71|          gerendae rei. Neque vero id Caesarem fugiebat, tanto sub oculis
36   I, 74|      primorum ordinum centuriones ad Caesarem mittunt. Interim alii suos
37   I, 74|            militum et centuriones ad Caesarem veniunt seque ei commendant.
38   I, 74|            commendationis haberet ad Caesarem. Afranii etiam filius adulescens
39   I, 78|             eorum cotidie numerus ad Caesarem perfugiebat. In his erat
40   I, 87|             habuerunt, sua sponte ad Caesarem in ius adierunt. Petreius
41  II, 5 |             factae erant Arelate per Caesarem, captivae Massiliensium
42  II, 17|             suae, quae voluntas erga Caesarem totius provinciae. Haec
43  II, 17|            movebat. Postea vero, cum Caesarem ad Massiliam detineri cognovit,
44  II, 18|      contulit. Ipse habuit graves in Caesarem contiones. Saepe ex tribunali
45  II, 18|        tribunali praedicavit adversa Caesarem proelia fecisse, magnum
46  II, 20|              tanta ac tam secunda in Caesarem voluntas provinciae reperiebatur.
47  II, 20|          omni interclusus itinere ad Caesarem mittit, paratum se esse
48  II, 20|          tradere. Ille ad eum Sextum Caesarem mittit atque huic tradi
49  II, 20|            legione Varro Cordubam ad Caesarem venit; relatis ad eum publicis
50  II, 32|           vos autem incerta victoria Caesarem secuti diiudicata iam belli
51  II, 32|          sublatum est. At, credo, si Caesarem probatis, in me offenditis.
52 III, 5 |       constituerat, ut mare transire Caesarem prohiberet, eiusque rei
53 III, 9 |        laborabant. Cui rei missis ad Caesarem legatis auxilium ab eo petebant;
54 III, 11|        Pompeium contendit, ut adesse Caesarem nuntiaret. Pompeius erat
55 III, 11|      oppidani autem etiam sua sponte Caesarem recipere conarentur, desperatis
56 III, 12|         Apollonia Staberius. Illi ad Caesarem legatos mittunt oppidoque
57 III, 12|         totaque Epiros et legatis ad Caesarem missis, quae imperaret,
58 III, 15|              sicuti mari portibusque Caesarem prohibebat, ita ipse omni
59 III, 15|            afferebant, videbatur, et Caesarem id summe sciebant cupere,
60 III, 21|      permotus palam se proficisci ad Caesarem simulavit; clam nuntiis
61 III, 22|         profectus, ut dictitabat, ad Caesarem pervenit Thurios. Ubi cum
62 III, 25|       Brundisio naves legionesque ad Caesarem veniebant. Ac nonnullae
63 III, 25|              quoniam primo venientem Caesarem non prohibuissent, ut reliquos
64 III, 30|           deferuntur. Ille missis ad Caesarem nuntiis unum diem sese castris
65 III, 33|             transisse cum legionibus Caesarem: properaret ad se cum exercitu
66 III, 35|    adulescens, suis ac suorum opibus Caesarem enixe iuvabat. ~