De bello Gallico
   Cap.
 1 6      |       persuasuros, quod nondum bono animo in populum Romanum viderentur,
 2 7      |           qui dicerent sibi esse in animo sine ullo maleficio iter
 3 7      |      putabat; neque homines inimico animo, data facultate per provinciam
 4 10     |       renuntiatur Helvetiis esse in animo per agrum Sequanorum et


De bello civili
   Lib. Cap.
 5   I, 1 |             Scipio: Pompeio esse in animo rei publicae non deesse,
 6   I, 6 |       compertumque sibi alieno esse animo in Caesarem milites neque
 7   I, 9 |            rei publicae causa aequo animo tulisse; cum litteras ad
 8   I, 19|        venturum hortaturque eos, ne animo deficiant quaeque usui ad
 9   I, 21|             tam remisso ac languido animo quisquam omnium fuit, qui
10   I, 21|            aliam partem mente atque animo traheretur, quid ipsis Corfiniensibus,
11   I, 58|             pugnandi daretur, aequo animo singulas binis navibus obiciebant
12   I, 75|         casus, hunc quieto et aequo animo ferret. Petreius vero non
13   I, 84|         neque corpore dolorem neque animo ignominiam ferre posse.
14  II, 4 |             subvenirent, non minore animo ac fiducia, quam ante dimicaverant,
15  II, 4 |        rursusque se ad confligendum animo confirmant et consilia communicant.
16  II, 6 |             ab suis aeceperant, hoc animo decertabant, ut nullum aliud
17  II, 14|          nostris languentibus atque animo remissis subito meridiano
18  II, 33|     universi cohortantur, magno sit animo, necubi dubitet proelium
19  II, 43|         Curione cohortatur suos, ne animo deficiant. Illi orant atque
20 III, 6 |  periculorum esset perventum, aequo animo mancipia atque impedimenta
21 III, 6 |   quodcumque imperavisset, se aequo animo esse facturos, II. Non.
22 III, 15| difficultates patienter atque aequo animo ferebant neque sibi nudanda
23 III, 41|     militesque adhortatus, ut aequo animo laborem ferrent, parvam