Scaena VII. Aeschinus-Demea-Syrus-Geta

AE. Occidunt mequidem, dum nimis sanctas nuptias
student facere: in adparando consumunt diem.
DE. Quid agitur, Aeschine? AE. Ehem, pater mi, tu hic eras?
DE. Tuos hercle vero et animo et natura pater
qui te amat plus quam hosce oculos. sed quor non domum
uxorem arcessis? AE. Cupio; verum hoc mihi moraest:
tibicina et hymenaeum qui cantent. DE. Eho,
vin tu huic seni auscultare? AE. Quid? DE. Missa haec face
hymenaeum turbam lampadas tibicinas,
atque hanc in horto maceriam iube dirui
quantum potest: hac transfer, unam fac domum:
transduc et matrem et familiam omnem ad nos. AE. Placet,
pater lepidissume. DE. Euge, iam lepidus vocor.
fratri aedes fient perviae, turbam domum
adducet, sumptu amittet multa: quid mea?
ego lepidus ineo gratiam. iube nunciam
dinumeret ille Babylo viginti minas.
Syre, cessas ire ac facere? SY. Quid eoo? DE. Dirue.
tu illas abi ac transduce. --- GE. Di tibi, Demea,
bene faciant, quom te video nostrae familiae
tam ex animo factum velle. DE. Dignos arbitror.
quid tu ais? AE. Sic opinor. DE. Multo rectiust
quam illam puerperam huc nunc duci per viam
aegrotam. AE. Nil enim vidi melius, mi pater.
DE. Sic soleo. sed eccum Micio egreditur foras.