Scaena V. Senex-Parmeno

SE. Ex meo propinquo rure hoc capio commodi:
neque agri neque urbis odium me umquam percipit.
ubi satias coepit fieri commuto locum.
sed estne ille noster Parmeno? et certe ipsus est.
quem praestolare, Parmeno, hic ante ostium?
PA. quis homost? ehem salvom te advenire, ere, gaudeo.
SE. quem praestolare? PA. perii: lingua haeret metu. SE. hem
quid est? quid trepidas? satine salve? dic mihi.
PA. ere, primum te arbitrari [id] quod res est velim:
quidquid huiu' factumst, culpa non factumst mea.
SE. quid? PA. recte sane interrogasti: oportuit
rem praenarrasse me. emit quendam Phaedria
eunuchum quem dono huic daret. SE. quoi? PA. Thaidi.
SE. emit? perii hercle. quanti? PA. viginti minis.
SE. actumst. PA. tum quandam fidicinam amat hic Chaerea.
SE. hem quid? amat? an scit ill' iam quid meretrix siet?
an in astu venit? aliud ex alio malum!
PA. ere, ne me spectes: me inpulsore haec non facit.
SE. omitte de te dicere. ego te, furcifer,
si vivo . . ! sed istuc quidquid est primum expedi.
PA. is pro illo eunucho ad Thaidem hanc deductus est.
SE. pro eunuchon? PA. sic est. hunc pro moecho postea
conprendere intus et constrinxere. SE. occidi.
PA. audaciam meretricum specta. SE. numquid est
aliud mali damnive quod non dixeris
relicuom? PA. tantumst. SE. cesso huc intro rumpere?--
PA. non dubiumst quin mi magnum ex hac re sit malum;
nisi, quia necessu' fuit hoc facere, id gaudeo
propter me hisce aliquid esse eventurum mali.
nam iamdiu aliquam causam quaerebat senex
quam ob rem insigne aliquid faceret is: nunc repperit.