25-intra | intui-typog | umbra-xxi
bold = Main text
Capov. grey = Comment text
501 30 | neque experti, sed ad unum intuitum scripturae totum spiritum
502 14 | quae res papatui magnum intulit detrimentum.~ ~
503 21 | ubi unum pro papa stare inveni, tres pro te contra papam
504 4 | Ita invenies in istis meis scriptis prioribus,
505 17 | pontificis emerendi, tum odio et invidia me obruendi. quod strenue
506 14 | princeps, non poterat nisi apud invidos suspicionem incurrere, quod
507 8 | aura ista popularis, quod invisae iam essent omnibus artes
508 23 | Vocaverat autem ad se Iohannem Tetzel , praedicatorii ordinis,
509 | ipsa
510 | ipsam
511 26 | evangelium nobis iustitiam et iram suam intentaret. furebam
512 12 | testantur eius opera, etiamsi irascatur satan et omnes squamae eius.~ ~
513 7 | impetravit, ne Romam cogerer ire, sed ipse me vocato rem
514 26 | autem, qui me, utcunque irreprehensibilis monachus vivebam, sentirem
515 20 | ut papae reconciliarer. is habuit 70 brevia apostolica,
516 | istam
517 | istud
518 10 | exhibiturus. tum ille, gestu Italico movens digitum, dixit: hem.
519 21 | exploravi enim per totum iter animos hominum, quid de
520 24 | dominus evigilavit et stat ad iudicandum populos; etiamsi nos occidere
521 19 | propria, ut papae concederem ius humanum, quod tamen, si
522 23 | scriptis consolatus sum, ac iussi animo bono esse, nec mei
523 2 | Friderici electoris etc. qui iussit, immo coegit typographos
524 28 | iustitiam Dei doceri, qua nos iustificemur.~ ~
525 18 | operibus, sed fide Christi nos iustos et salvos fieri, denique
526 26 | non amabam, immo odiebam iustum et punientem peccatores
527 5 | ego tum eram contionator, iuvenis (ut dicitur) doctor Theologiae,
528 1 | tum quod nolui antiquorum labores meis novitatibus obrui et
529 12 | dubie, ut haberem socium laboris in theologia. nam quid operatus
530 21 | habeatis sellas, ligneasne an lapideas?~ ~
531 14 | umbra istius principis et late propagabatur, movebat eius
532 7 | quibus agebat legatum a latere pontificis cardinalis Caietanus,
533 [Title]| Textus~ ~Martinus Luther pio lectori salutem.~ ~
534 30 | narro, optime lector, ut, si lecturus es opuscula mea, memor sis,
535 3 | Iesum Christum, ut ista legat cum iudicio, immo cum multa
536 7 | celebratis, in quibus agebat legatum a latere pontificis cardinalis
537 28 | vere porta paradisi. postea legebam Augustinum de spiritu et
538 26 | calamitatis oppressos esse per legem decalogi, nisi Deus per
539 1 | novitatibus obrui et lectorem a legendis illis impediri, tam quod
540 19 | cum ego tot annis sacra legens diligentissime tamen ita
541 18 | diligentissime privatim et publice legeram et docueram per septem annos,
542 19 | sacra vel etiam prophana non legerunt, cum ego tot annis sacra
543 20 | Anno MDXIX. misit Rosam Leo X. (ut dixi) per Carolum
544 14 | auream, eodem anno ei a Leone X. missam, nullo honore
545 21 | vos Romae habeatis sellas, ligneasne an lapideas?~ ~
546 1 | biblia nunc in omni prope lingua haberi possint, mei autem
547 15 | anno habita est disputatio Lipsiae, ad quam Eccius nos duos,
548 15 | sub fide Carlstadio data, Lipsiam ingrederer. quis autem me
549 28 | Augustinum de spiritu et litera, ubi praeter spem offendi,
550 26 | pulsabam tamen importunus eo loco Paulum, ardentissime sitiens
551 9 | sed longa est iniuria, longae ambages.~ ~
552 13 | emunctissimae naris, et plus et longius olfaciebat, quam Romanenses
553 18 | fieri, denique id, de quo loquor, papam non esse iure divino
554 1 | verius confusiones mearum lucubrationum voluerunt editas, tum quod
555 [Title]| Textus~ ~Martinus Luther pio lectori salutem.~ ~
556 13 | attulissent bullam damnatricem Lutheri eamque insinuassent ille
557 12 | Eodem anno iam m. Philippus Melanthon a principe
558 19 | diabolicum est. nam parentibus et magistratibus paremus, non quia ipsi praecipiunt,
559 13 | suam, et exagitabat eos magnifice, ita ut cum rubore et dedecore
560 17 | ecclesiae. hic patuit ei campus magnus, et occasio summa plausibiliter
561 32 | satanam, quia potens et malus est, nunc etiam furentissimus
562 10 | hoc nollem prorsus. et ubi manebis? respondi: sub coelo. tum
563 32 | gloriam suam, amen. ~V. Martii, anno MDXLV.~ ~
564 20 | consilium cordis sui, dicens: o Martine, ego credebam te esse senem
565 [Title]| Textus~ ~Martinus Luther pio lectori salutem.~ ~
566 2 | non solum excudere, sed et maturare editionem.~ ~
567 7 | anno MDXVIII. sub comitiis Maximiliani Augustae celebratis, in
568 13 | XIX. decessit in Februario Maximilianus, et factus est iure imperii
569 20 | Anno MDXIX. misit Rosam Leo X. (ut
570 32 | amen. ~V. Martii, anno MDXLV.~ ~
571 5 | Igitur cum anno MDXVII. indulgentiae in his regionibus
572 7 | unicum. haec aguntur anno MDXVIII. sub comitiis Maximiliani
573 31 | Hactenus ad annum MDXX et XXI processit res indulgentiaria,
574 | meae
575 1 | libros seu verius confusiones mearum lucubrationum voluerunt
576 27 | Donec miserente Deo meditabundus dies et noctes connexionem
577 3 | salvus fieri ex intimis medullis cupiebam.~ ~
578 12 | Eodem anno iam m. Philippus Melanthon a principe Friderico vocatus
579 5 | aurem praeberent, habere eos meliora quae facerent, et in iis
580 2 | perpetua oblivione sepultos, ut melioribus esset locus. verum improbitas
581 30 | lecturus es opuscula mea, memor sis, me unum fuisse (ut
582 27 | per scripturas, ut habebat memoria, et colligebam etiam in
583 23 | animo bono esse, nec mei memoriam metueret, sed conscientia
584 18 | per septem annos, ita ut memoriter paene omnia tenerem, deinde
585 19 | fultum autoritate divina, mendacium et diabolicum est. nam parentibus
586 1 | nunc Dei gratia exstent methodici libri quam plurimi, inter
587 23 | bono esse, nec mei memoriam metueret, sed conscientia et indignatione
588 21 | et validum. si haberem 25 milia armatorum, non confiderem
589 20 | X. (ut dixi) per Carolum Miltitium, qui multis egit mecum,
590 23 | huius tragoediae, et verbis minisque pontificiis ita fregit hominem
591 25 | tractassem in scholis. miro certe ardore captus fueram
592 3 | iudicio, immo cum multa miseratione. et sciat, me fuisse aliquando
593 27 | Donec miserente Deo meditabundus dies et
594 27 | scilicet passivam, qua nos Deus misericors iustificat per fidem, sicut
595 26 | quasi vero non satis sit, miseros peccatores et aeternaliter
596 20 | Anno MDXIX. misit Rosam Leo X. (ut dixi) per
597 14 | eodem anno ei a Leone X. missam, nullo honore dignatus est,
598 7 | consumpsisse. accusor apud papam, mittitur citatio mei ad urbem, et
599 6 | epistolas duas, alteram ad Moguntinensem archiepiscopum Albertum,
600 24 | tumultum. tota culpa est Moguntini, cuius sapientia et astutia
601 24 | consilium, sed, meo iudicio, si Moguntinus a principio, cum a me admoneretur,
602 9 | vocaret. erat hic mihi satis molestus, ut tantum revocarem, tum
603 3 | sciat, me fuisse aliquando monachum, et papistam insanissimum,
604 26 | utcunque irreprehensibilis monachus vivebam, sentirem coram
605 2 | permitterem edi, tamen post mortem meam essent certissime edituri
606 17 | nisi argumentis fuisset motus, nequaquam dixisset, sed
607 14 | principis et late propagabatur, movebat eius autoritas plurimos,
608 10 | tum ille, gestu Italico movens digitum, dixit: hem. et
609 21 | erat: exploraverat etiam mulierculas et virgines in hospitiis,
610 3 | eram Saulus, ut sunt adhuc multi. non eram ita glacies et
611 20 | per Carolum Miltitium, qui multis egit mecum, ut papae reconciliarer.
612 1 | Multum diuque restiti illis, qui
613 7 | erat coelum deturbasse et mundum incendio consumpsisse. accusor
614 26 | blasphemia, certe ingenti murmuratione indignabar Deo, dicens:
615 18 | consuetudine velut in naturam mutatis. quam verum est proverbium:
616 30 | Haec ideo narro, optime lector, ut, si lecturus
617 18 | et: consuetudo est altera natura, et quam vere dicit Augustinus:
618 18 | longa consuetudine velut in naturam mutatis. quam verum est
619 13 | obiurgabat pontificium illum nebulonem, quod se absente perturbassent
620 8 | infinitis imposturis Romanensium nebulonum, suspensis animis exspectabant
621 18 | non vidi, scilicet papam necessario esse ex diabolo. quod enim
622 18 | quod enim ex Deo non est, necesse est ex diabolo esse.~ ~
623 18 | si ei non resistitur, fit necessitas. ego, qui iam tunc sacras
624 22 | vim tractus in has turbas necessitate adactus fecissem omnia,
625 17 | propositionem meam, in qua negabam papam esse iure divino caput
626 17 | argumentis fuisset motus, nequaquam dixisset, sed Eccium solum
627 16 | quomodo disputare potero, cum nequeam impetrare fidem a duce Georgio?
628 6 | dimidium papa, id quod tunc nesciebam, alteram ad ordinarium (
629 2 | edituri ii, qui prorsus nescirent causas et tempora rerum
630 30 | repente fiunt summi, cum nihil sint, neque operati, neque
631 30 | profecerint, non ex illis, qui de nihilo repente fiunt summi, cum
632 5 | cuius fiducia tunc fortiter nitebar, qui in suis decretis clarissime
633 27 | Deo meditabundus dies et noctes connexionem verborum attenderem,
634 10 | arma sumpturum? dixi: hoc nollem prorsus. et ubi manebis?
635 1 | voluerunt editas, tum quod nolui antiquorum labores meis
636 24 | et salvis habent. id quod nonnulli inter eos, qui non omnino
637 | nostri
638 | nostrum
639 13 | curiae, et eos digne tractare novit, erat enim emunctissimae
640 1 | antiquorum labores meis novitatibus obrui et lectorem a legendis
641 15 | me, provocavit, sed ego nullis literis potui impetrare
642 | nullo
643 8 | ferendis expilationibus, nundinationibus et infinitis imposturis
644 | nunquid
645 | o
646 3 | qui papae vel una syllaba obedientiam detractarent. tantus eram
647 24 | inter eos, qui non omnino obesae naris sunt, satis olfaciunt.~ ~
648 23 | ego, ubi hoc rescivi, ante obitum literis benigniter scriptis
649 13 | fortitudine et constantia obiurgabat pontificium illum nebulonem,
650 2 | omnes libros meos perpetua oblivione sepultos, ut melioribus
651 13 | saevire tempestas, et sensim obrepsit contemptus excommunicationis
652 17 | tum odio et invidia me obruendi. quod strenue fecit per
653 1 | labores meis novitatibus obrui et lectorem a legendis illis
654 25 | in epistola ad Rom., sed obstiterat hactenus non frigidus circum
655 10 | expectaret? respondi, mihi obtemperandum esse consiliis optimorum
656 17 | patuit ei campus magnus, et occasio summa plausibiliter adulandi,
657 3 | potuissem, occidere, aut occidentibus cooperari et consentire,
658 23 | indignatione papae forte occubuit.~ ~
659 14 | esset sapientissimus et oculatissimus princeps, non poterat nisi
660 26 | possem, non amabam, immo odiebam iustum et punientem peccatores
661 28 | litera, ubi praeter spem offendi, quod et ipse iustitiam
662 11 | ego tamen faciam, quod mei officii fuerit. haec fuere principia
663 13 | naris, et plus et longius olfaciebat, quam Romanenses aut sperare
664 24 | obesae naris sunt, satis olfaciunt.~ ~
665 | omnibus
666 | omnino
667 | omnium
668 22 | essent, se omnem daturum operam, ut papa idem faceret. ego
669 30 | summi, cum nihil sint, neque operati, neque tentati, neque experti,
670 27 | ut opus Dei, id est, quod operatur in nobis Deus, virtus Dei,
671 18 | Christi hauseram, scilicet non operibus, sed fide Christi nos iustos
672 20 | Rosam quaerebat, per singula oppida affigeret unum, et ita tutus
673 26 | omni genere calamitatis oppressos esse per legem decalogi,
674 30 | Haec ideo narro, optime lector, ut, si lecturus
675 9 | prohibebant enim viri illi optimi et dissuadebant summis viribus,
676 10 | obtemperandum esse consiliis optimorum virorum, quibus essem a
677 30 | lector, ut, si lecturus es opuscula mea, memor sis, me unum
678 32 | Vale, lector, in domino et ora pro incremento verbi adversus
679 9 | singulis diebus per quendam oratorem vocaret. erat hic mihi satis
680 8 | Romanationes illae, quibus totum orbem impleverant et fatigaverant.~ ~
681 18 | emergere ex erroribus, totius orbis exemplo firmatis, et longa
682 6 | tunc nesciebam, alteram ad ordinarium (ut vocant) loci episcopum
683 23 | Iohannem Tetzel , praedicatorii ordinis, autorem primarium huius
684 1 | rerum gerendarum nullus ordo, ita etiam ipsi sint quoddam
685 12 | operatus sit dominus per hoc organum non in literis tantum, sed
686 26 | aeternaliter perditos peccato originali omni genere calamitatis
687 18 | annos, ita ut memoriter paene omnia tenerem, deinde primitias
688 14 | alere et tueri, quae res papatui magnum intulit detrimentum.~ ~
689 7 | urbem, et consurgit totus papatus in me unicum. haec aguntur
690 3 | fuisse aliquando monachum, et papistam insanissimum, cum istam
691 13 | excommunicationis seu fulminis papistici. nam cum Eccius et Caracciolus
692 27 | apertis portis in ipsam paradisam intrasse. ibi continuo alia
693 28 | locus Pauli fuit vere porta paradisi. postea legebam Augustinum
694 3 | in dogmatibus papae, ut paratissimus fuerim, omnes, si potuissem,
695 19 | parentibus et magistratibus paremus, non quia ipsi praecipiunt,
696 19 | mendacium et diabolicum est. nam parentibus et magistratibus paremus,
697 27 | iustitiam Dei, scilicet passivam, qua nos Deus misericors
698 5 | mihi videbar, me habiturum patronum papam, cuius fiducia tunc
699 17 | divino caput ecclesiae. hic patuit ei campus magnus, et occasio
700 6 | contionem de indulgentiis, paulo post etiam resolutiones,
701 13 | dux Fridericus. tum desiit paululum saevire tempestas, et sensim
702 26 | tamen importunus eo loco Paulum, ardentissime sitiens scire,
703 26 | ardentissime sitiens scire, quid s. Paulus vellet.~ ~
704 9 | Veni igitur pedester et pauper Augustam, stipatus sumptibus
705 6 | impudentiam et blasphemiam, sed pauperculus frater contemnebatur. ego
706 26 | et aeternaliter perditos peccato originali omni genere calamitatis
707 26 | sentirem coram Deo esse peccatorem inquietissimae conscientiae,
708 6 | archiepiscopum Albertum, qui dimidium pecuniae ex indulgentiis habebat,
709 24 | doctrinam compescere, et suam pecuniam, per indulgentias quaesitam,
710 9 | Veni igitur pedester et pauper Augustam, stipatus
711 26 | peccatores et aeternaliter perditos peccato originali omni genere
712 20 | affigeret unum, et ita tutus me perduceret Romam. prodebat autem coram
713 21 | confiderem te posse a me Romam perduci, exploravi enim per totum
714 32 | nobis, quod operatus est, et perficiat opus suum, quod incepit
715 32 | habet et regnum sui papae periclitatur. confirmet autem Deus hoc
716 2 | cupiebam omnes libros meos perpetua oblivione sepultos, ut melioribus
717 2 | improbitas et importune pertinacia aliorum, qui mihi quotidie
718 19 | animo ferre possum eos, qui pertinacius in papatu haerent, praesertim
719 13 | nebulonem, quod se absente perturbassent ipse et Eccius ditiones
720 26 | intentaret. furebam ita saeva et perturbata conscientia, pulsabam tamen
721 19 | sic est voluntas Dei, I. Pet. 3. hinc est, quod minus
722 1 | inter quos Loci communes Philippi excellunt, quibus theologus
723 12 | Eodem anno iam m. Philippus Melanthon a principe Friderico
724 25 | omnium doctorum doctus eram philosophice intelligere de iustitia (
725 4 | dabis ergo hunc errorem, pie lector, vel (ut ipsi calumniantur)
726 1 | potens in sermone doctrinae pietatis, praesertim cum ipsa sacra
727 [Title]| Textus~ ~Martinus Luther pio lectori salutem.~ ~
728 3 | Sed ante omnia oro pium lectorem, et oro propter
729 26 | conscientiae, nec mea satisfactione placatum confidere possem, non amabam,
730 28 | non clare omnia explicet, placuit tamen iustitiam Dei doceri,
731 17 | magnus, et occasio summa plausibiliter adulandi, et gratiam pontificis
732 2 | ex una confusione fierent plurimae, vicit (inquam) eorum improbitas,
733 1 | exstent methodici libri quam plurimi, inter quos Loci communes
734 14 | movebat eius autoritas plurimos, qui, cum esset sapientissimus
735 13 | emunctissimae naris, et plus et longius olfaciebat, quam
736 23 | tragoediae, et verbis minisque pontificiis ita fregit hominem hactenus
737 13 | et constantia obiurgabat pontificium illum nebulonem, quod se
738 8 | fovebat me utcunque aura ista popularis, quod invisae iam essent
739 5 | Theologiae, et coepi dissuadere populis, et eos dehortari, ne indulgentiariorum
740 24 | evigilavit et stat ad iudicandum populos; etiamsi nos occidere possent,
741 28 | iste locus Pauli fuit vere porta paradisi. postea legebam
742 27 | renatum esse sensi, et apertis portis in ipsam paradisam intrasse.
743 | posse
744 24 | populos; etiamsi nos occidere possent, non tamen haberent quod
745 1 | omni prope lingua haberi possint, mei autem libri, ut ferebat,
746 19 | minus iniquo animo ferre possum eos, qui pertinacius in
747 21 | respondebant: quid nos scire possumus, quales vos Romae habeatis
748 | postea
749 4 | concesserim papae, quae posterioribus et istis temporibus pro
750 | postquam
751 27 | Deus, virtus Dei, qua nos potentes facit, sapientia Dei, qua
752 13 | Romanenses aut sperare aut timere poterant.~ ~
753 14 | oculatissimus princeps, non poterat nisi apud invidos suspicionem
754 16 | respondi: quomodo disputare potero, cum nequeam impetrare fidem
755 11 | ex actis infra cognosci poterunt.~ ~
756 1 | pulchre et abunde formari potest, ut sit potens in sermone
757 10 | tu papam et cardinales in potestate tua haberes, quid esses
758 15 | sed ego nullis literis potui impetrare fidem a duce Georgio,
759 3 | paratissimus fuerim, omnes, si potuissem, occidere, aut occidentibus
760 5 | indulgentiariorum clamoribus aurem praeberent, habere eos meliora quae
761 19 | magistratibus paremus, non quia ipsi praecipiunt, sed quia sic est voluntas
762 25 | hactenus non frigidus circum praecordia sanguis, sed unicum vocabulum,
763 5 | ita vocat indulgentiarios praedicatores) immodestiam.~ ~
764 23 | ad se Iohannem Tetzel , praedicatorii ordinis, autorem primarium
765 13 | princeps ingenio incredibili praeditus artes Romanae curiae, et
766 31 | aliis tomis, si vixero, praefandum est.~ ~
767 6 | bona opera caritatis illlis praeferrentur.~ ~
768 28 | de spiritu et litera, ubi praeter spem offendi, quod et ipse
769 17 | ipse dux Georgius inter prandendum ad Eccium et me diceret:
770 23 | praedicatorii ordinis, autorem primarium huius tragoediae, et verbis
771 18 | paene omnia tenerem, deinde primitias cognitionis et fidei Christi
772 4 | et imperitiae meae. solus primo eram, et certe ad tantas
773 10 | ille: quid? (inquit) putas principem Fridericum propter te arma
774 11 | officii fuerit. haec fuere principia istius turbae, cetera ex
775 13 | recens electum cum aliis principibus suscepturus, indignissime
776 24 | iudicio, si Moguntinus a principio, cum a me admoneretur, denique
777 4 | invenies in istis meis scriptis prioribus, quam multa et magna humillime
778 18 | sacras literas diligentissime privatim et publice legeram et docueram
779 17 | dixisset, sed Eccium solum probasset.~ ~
780 14 | fallendi tanti principis. et procedebat feliciter evangelium sub
781 29 | secundo interpretari, et processisset opus in magnum commentarium,
782 31 | Hactenus ad annum MDXX et XXI processit res indulgentiaria, post
783 20 | tutus me perduceret Romam. prodebat autem coram me consilium
784 30 | scribit) scribendo et docendo profecerint, non ex illis, qui de nihilo
785 9 | antequam accederem cardinalem, prohibebant enim viri illi optimi et
786 22 | ut papa idem faceret. ego prolixe quoque promisi omnia, quae
787 22 | faceret. ego prolixe quoque promisi omnia, quae ullo modo salva
788 22 | conscientia veritatis possem, promptissime essem facturus, me quoque
789 5 | regionibus venderentur (promulgarentur volui dicere) turpissimo
790 14 | istius principis et late propagabatur, movebat eius autoritas
791 1 | sacra biblia nunc in omni prope lingua haberi possint, mei
792 19 | praesertim qui sacra vel etiam prophana non legerunt, cum ego tot
793 17 | quia certam sibi gloriam propositam cernebat, propter propositionem
794 17 | propositam cernebat, propter propositionem meam, in qua negabam papam
795 19 | ecclesiae, tum consuetudine propria, ut papae concederem ius
796 18 | mutatis. quam verum est proverbium: difficile est consueta
797 15 | duos, Carlstadium et me, provocavit, sed ego nullis literis
798 11 | Caesaris tutelam seu fidem publicam, admonens, ne quid asperius
799 1 | quibus theologus et episcopus pulchre et abunde formari potest,
800 26 | perturbata conscientia, pulsabam tamen importunus eo loco
801 26 | immo odiebam iustum et punientem peccatores Deum, tacitaque
802 25 | et peccatores iniustosque punit.~ ~
803 10 | commotus ille: quid? (inquit) putas principem Fridericum propter
804 20 | traderet, sicuti papa per Rosam quaerebat, per singula oppida affigeret
805 24 | esse salvam. nunc frustra quaeruntur consilia, frustra coguntur
806 24 | pecuniam, per indulgentias quaesitam, esse salvam. nunc frustra
807 5 | volui dicere) turpissimo quaestu, ego tum eram contionator,
808 21 | quid nos scire possumus, quales vos Romae habeatis sellas,
809 | quamquam
810 28 | Iam quanto odio vocabulum 'iustitia
811 | quasi
812 9 | ille me singulis diebus per quendam oratorem vocaret. erat hic
813 | quidem
814 21 | et virgines in hospitiis, quidnam de sede Romana sentirent?
815 | quis
816 | quo
817 | quoddam
818 | quomodo
819 | quoniam
820 | quos
821 9 | Friderici ad senatum et quosdam bonos viros commendatitiis.
822 2 | pertinacia aliorum, qui mihi quotidie aures implebant, futurum
823 2 | His rationibus adductus cupiebam omnes
824 13 | Coloniae tum erat Carolum recens electum cum aliis principibus
825 20 | multis egit mecum, ut papae reconciliarer. is habuit 70 brevia apostolica,
826 25 | Interim eo anno iam redieram ad Psalterium denuo interpretandum,
827 5 | MDXVII. indulgentiae in his regionibus venderentur (promulgarentur
828 32 | quoniam breve tempus habet et regnum sui papae periclitatur.
829 8 | exspectabant eventum tantae rei, quam nullus antea neque
830 18 | difficile est consueta relinquere, et: consuetudo est altera
831 27 | fide vivit. hic me prorsus renatum esse sensi, et apertis portis
832 30 | ex illis, qui de nihilo repente fiunt summi, cum nihil sint,
833 23 | conficeretur. quem ego, ubi hoc rescivi, ante obitum literis benigniter
834 18 | Augustinus: consuetudo, si ei non resistitur, fit necessitas. ego, qui
835 6 | indulgentiis, paulo post etiam resolutiones, in quibus pro honore papae
836 21 | sellam domesticam cogitantes respondebant: quid nos scire possumus,
837 11 | me designaret. hic fertur respondisse: bene est, ego tamen faciam,
838 1 | Multum diuque restiti illis, qui meos libros seu
839 27 | et esse hanc sententiam, revelari per evangeliam iustitiam
840 10 | facturus? omnem, inquam, reverentiam et honorem exhibiturus.
841 10 | hem. et sic abiit, neque reversus est.~ ~
842 9 | satis molestus, ut tantum revocarem, tum essent omnia salva.
843 3 | serio rem agerent, immo ridere mihi papam adhuc hodie videntur,
844 14 | honore dignatus est, immo pro ridiculo habuit, ita desperare coacti
845 21 | papam stabant. illud vero ridiculum erat: exploraverat etiam
846 22 | Rogabat itaque, ut consulerem ea,
847 6 | Brandenburgensem Hieronymum, rogans, ut compescerent quaestorum
848 25 | cognoscendi Pauli in epistola ad Rom., sed obstiterat hactenus
849 21 | scire possumus, quales vos Romae habeatis sellas, ligneasne
850 21 | hospitiis, quidnam de sede Romana sentirent? illae ut ignarae
851 13 | incredibili praeditus artes Romanae curiae, et eos digne tractare
852 8 | essent omnibus artes et Romanationes illae, quibus totum orbem
853 13 | longius olfaciebat, quam Romanenses aut sperare aut timere poterant.~ ~
854 8 | et infinitis imposturis Romanensium nebulonum, suspensis animis
855 14 | ita desperare coacti sunt Romanistae a studiis fallendi tanti
856 25 | postquam s. Pauli epistolas ad Romanos, ad Galatas, et eam, quae
857 13 | eos magnifice, ita ut cum rubore et dedecore ab eo discederent.
858 1 | etiam ipsi sint quoddam rude et indigestum cahos, quod
859 31 | indulgentiaria, post sequuntur res sacramentariae et anabaptisticae, de quibus
860 18 | necessitas. ego, qui iam tunc sacras literas diligentissime privatim
861 26 | intentaret. furebam ita saeva et perturbata conscientia,
862 13 | Fridericus. tum desiit paululum saevire tempestas, et sensim obrepsit
863 24 | damnaret et bullis suis saeviret, hoc cepissent consilium,
864 32 | nunc etiam furentissimus et saevissimus, sciens, quoniam breve tempus
865 27 | sapientes facit, fortitudo Dei, salus Dei, gloria Dei.~ ~
866 [Title]| Martinus Luther pio lectori salutem.~ ~
867 24 | indulgentias quaesitam, esse salvam. nunc frustra quaeruntur
868 24 | haberent, quam nobis vivis et salvis habent. id quod nonnulli
869 18 | fide Christi nos iustos et salvos fieri, denique id, de quo
870 9 | summis viribus, ne citra salvum conductum Caesaris cardinalem
871 3 | horribiliter timui, et tamen salvus fieri ex intimis medullis
872 19 | dixi) tum exemplo et titulo sanctae ecclesiae, tum consuetudine
873 25 | frigidus circum praecordia sanguis, sed unicum vocabulum, quod
874 27 | sapientia Dei, qua nos sapientes facit, fortitudo Dei, salus
875 14 | plurimos, qui, cum esset sapientissimus et oculatissimus princeps,
876 12 | opera, etiamsi irascatur satan et omnes squamae eius.~ ~
877 32 | incremento verbi adversus satanam, quia potens et malus est,
878 26 | inquietissimae conscientiae, nec mea satisfactione placatum confidere possem,
879 3 | detractarent. tantus eram Saulus, ut sunt adhuc multi. non
880 7 | quem dux illustrissimus Saxoniae Fridericus, elector princeps,
881 6 | contemptus edidi disputationis scedulam simul et Germanicam contionem
882 25 | ad Ebraeos, tractassem in scholis. miro certe ardore captus
883 3 | cum multa miseratione. et sciat, me fuisse aliquando monachum,
884 15 | Georgius mihi non iniquus, quod sciebam certo.~ ~
885 32 | furentissimus et saevissimus, sciens, quoniam breve tempus habet
886 30 | Augustinus de se scribit) scribendo et docendo profecerint,
887 30 | qui (ut Augustinus de se scribit) scribendo et docendo profecerint,
888 6 | Mox scripsi epistolas duas, alteram
889 27 | discurrebam deinde per scripturas, ut habebat memoria, et
890 29 | factus coepi Psalterium secundo interpretari, et processisset
891 21 | in hospitiis, quidnam de sede Romana sentirent? illae
892 20 | theologum, qui post fornacem sedens ita~ ~
893 21 | ignarae huius vocabuli et sellam domesticam cogitantes respondebant:
894 21 | quales vos Romae habeatis sellas, ligneasne an lapideas?~ ~
895 11 | Eo die denunciavit senatus caesareus cardinali, mihi
896 20 | Martine, ego credebam te esse senem aliquem theologum, qui post
897 27 | me prorsus renatum esse sensi, et apertis portis in ipsam
898 13 | paululum saevire tempestas, et sensim obrepsit contemptus excommunicationis
899 27 | nempe ex fide, et esse hanc sententiam, revelari per evangeliam
900 26 | irreprehensibilis monachus vivebam, sentirem coram Deo esse peccatorem
901 18 | legeram et docueram per septem annos, ita ut memoriter
902 2 | meos perpetua oblivione sepultos, ut melioribus esset locus.
903 13 | Anno sequente XIX. decessit in Februario
904 29 | imperatoris Vuormatiam sequenti anno vocatus opus coeptum
905 31 | res indulgentiaria, post sequuntur res sacramentariae et anabaptisticae,
906 1 | potest, ut sit potens in sermone doctrinae pietatis, praesertim
907 24 | quod Carolus cepit, licet sero, et statim compescuissent
908 16 | accessit in hospitio dicens, sese audisse me detrectare disputationem.
909 | sibi
910 20 | Fridericus illi me traderet, sicuti papa per Rosam quaerebat,
911 3 | sicut fuit Eccius et sui similes, qui mihi verius propter
912 28 | quod et ipse iustitiam Dei similiter interpretatur: qua nos Deus
913 20 | per Rosam quaerebat, per singula oppida affigeret unum, et
914 9 | cardinalem adirem, licet ille me singulis diebus per quendam oratorem
915 | sis
916 26 | loco Paulum, ardentissime sitiens scire, quid s. Paulus vellet.~ ~
917 12 | haud dubie, ut haberem socium laboris in theologia. nam
918 4 | tempori et imperitiae meae. solus primo eram, et certe ad
919 7 | cognosceret et componeret. mox soluta sunt comitia.~ ~
920 15 | ita ut non disputator, sed spectator futurus, sub fide Carlstadio
921 28 | spiritu et litera, ubi praeter spem offendi, quod et ipse iustitiam
922 13 | olfaciebat, quam Romanenses aut sperare aut timere poterant.~ ~
923 28 | postea legebam Augustinum de spiritu et litera, ubi praeter spem
924 30 | intuitum scripturae totum spiritum eius exhauriunt.~ ~
925 12 | irascatur satan et omnes squamae eius.~ ~
926 21 | tres pro te contra papam stabant. illud vero ridiculum erat:
927 21 | ecce, ubi unum pro papa stare inveni, tres pro te contra
928 24 | studia. dominus evigilavit et stat ad iudicandum populos; etiamsi
929 24 | Carolus cepit, licet sero, et statim compescuissent Tetzelianum
930 9 | pedester et pauper Augustam, stipatus sumptibus et literis principis
931 17 | invidia me obruendi. quod strenue fecit per totam disputationem,
932 24 | consilia, frustra coguntur studia. dominus evigilavit et stat
933 14 | coacti sunt Romanistae a studiis fallendi tanti principis.
934 4 | enim, non voluntate nec studio in has turbas incidi Deum
935 22 | quoque esse pacis cupidum et studiosum, qui per vim tractus in
936 | sua
937 3 | aggressus sum, ita ebrium, immo submersum in dogmatibus papae, ut
938 30 | de nihilo repente fiunt summi, cum nihil sint, neque operati,
939 9 | illi optimi et dissuadebant summis viribus, ne citra salvum
940 9 | pauper Augustam, stipatus sumptibus et literis principis Friderici
941 10 | Fridericum propter te arma sumpturum? dixi: hoc nollem prorsus.
942 | supra
943 13 | electum cum aliis principibus suscepturus, indignissime tulit et magna
944 8 | imposturis Romanensium nebulonum, suspensis animis exspectabant eventum
945 14 | poterat nisi apud invidos suspicionem incurrere, quod haeresim
946 3 | consentire, qui papae vel una syllaba obedientiam detractarent.
947 26 | punientem peccatores Deum, tacitaque si non blasphemia, certe
948 | tam
949 8 | animis exspectabant eventum tantae rei, quam nullus antea neque
950 4 | primo eram, et certe ad tantas res tractandas ineptissimus
951 14 | Romanistae a studiis fallendi tanti principis. et procedebat
952 28 | iustitia Dei' oderam ante, tanto amore dulcissimum mihi vocabulum
953 | tantus
954 16 | a duce Georgio? ille: si tecum, inquit, non licet disputare,
955 13 | desiit paululum saevire tempestas, et sensim obrepsit contemptus
956 2 | prorsus nescirent causas et tempora rerum gestarum, et ita ex
957 4 | calumniantur) antilogiam tempori et imperitiae meae. solus
958 4 | quae posterioribus et istis temporibus pro summa blasphemia et
959 32 | saevissimus, sciens, quoniam breve tempus habet et regnum sui papae
960 19 | diligentissime tamen ita haesi tenaciter.~ ~
961 18 | ut memoriter paene omnia tenerem, deinde primitias cognitionis
962 14 | Itaque deinceps ab eo tentando abstinebant. nam et Rosam,
963 30 | sint, neque operati, neque tentati, neque experti, sed ad unum
964 23 | fregit hominem hactenus terribilem cunctis, et imperterritum
965 10 | Tandem tertio die venit expostulans, cur
966 12 | sed in theologia, satis testantur eius opera, etiamsi irascatur
967 4 | turbas incidi Deum ipsum testor.~ ~
968 23 | Vocaverat autem ad se Iohannem Tetzel , praedicatorii ordinis,
969 24 | et statim compescuissent Tetzelianum furorem, non evasisset res
970 [Title]| Textus~ ~Martinus Luther pio lectori
971 5 | iuvenis (ut dicitur) doctor Theologiae, et coepi dissuadere populis,
972 20 | credebam te esse senem aliquem theologum, qui post fornacem sedens
973 | tibi
974 13 | Romanenses aut sperare aut timere poterant.~ ~
975 3 | diem extremum horribiliter timui, et tamen salvus fieri ex
976 19 | ut dixi) tum exemplo et titulo sanctae ecclesiae, tum consuetudine
977 31 | anabaptisticae, de quibus in aliis tomis, si vixero, praefandum est.~ ~
978 | tot
979 | tota
980 17 | quod strenue fecit per totam disputationem, nec tamen
981 | totus
982 4 | et certe ad tantas res tractandas ineptissimus et indoctissimus,
983 13 | Romanae curiae, et eos digne tractare novit, erat enim emunctissimae
984 25 | eam, quae est ad Ebraeos, tractassem in scholis. miro certe ardore
985 22 | et studiosum, qui per vim tractus in has turbas necessitate
986 20 | princeps Fridericus illi me traderet, sicuti papa per Rosam quaerebat,
987 23 | autorem primarium huius tragoediae, et verbis minisque pontificiis
988 21 | unum pro papa stare inveni, tres pro te contra papam stabant.
989 9 | bonos viros commendatitiis. triduo eram ibi, antequam accederem
990 | tu
991 | tua
992 14 | haereticos vellet alere et tueri, quae res papatui magnum
993 13 | suscepturus, indignissime tulit et magna fortitudine et
994 24 | evasisset res in tantum tumultum. tota culpa est Moguntini,
995 11 | haec fuere principia istius turbae, cetera ex actis infra cognosci
996 5 | promulgarentur volui dicere) turpissimo quaestu, ego tum eram contionator,
997 10 | consilium, ne ullo modo absque tutela Caesaris seu fide publica
998 11 | mihi esse datam Caesaris tutelam seu fidem publicam, admonens,
999 20 | oppida affigeret unum, et ita tutus me perduceret Romam. prodebat
1000 2 | qui iussit, immo coegit typographos non solum excudere, sed
|