Scaena tertia. Philocrates-Stalagmus-Hegio

PHIL. Hegio, assum. si quid me vis, impera. HEG. Hic gnatum meum
tuo patri ait se vendidisse sex minis in Alide.
PHIL. Quam diu id factum est? STAL. Hic annus incipit vicensimus.
PHIL. Falsa memorat. STAL. Aut ego aut tu. nam tibi quadrimulum
tuos pater peculiarem parvolo puero dedit.
PHIL. Quid erat ei nomen? si vera dicis, memoradum mihi.
STAL. Paegnium vocitatust, post vos indidistis Tyndaro.
PHIL. Cur ego te non novi? STAL. Quia mos est oblivisci hominibus
neque novisse cuius nihili sit faciunda gratia.
PHIL. Dic mihi, isne istic fuit, quem vendidisti meo patri,
qui mihi peculiaris datus est? STAL. Huius filius.
HEG. Vivitne is homo? STAL. Argentum accepi, nil curavi ceterum.
HEG. Quid tu ais? PHIL. Quin istic ipsust Tyndarus tuos filius,
ut quidem hic argumenta loquitur. nam is mecum a puero puer
bene pudiceque educatust usque ad adulescentiam.
HEG. Et miser sum et fortunatus, si <vos> vera dicitis;
eo miser sum quia male illi feci, si gnatust meus.
eheu, quom ego plus minusve feci quam <me> aequom fuit.
quod male feci crucior; modo si infectum fieri possiet.
sed eccum incedit huc ornatus haud ex suis virtutibus.