ACTUS QUINTUS

Scaena prima. Periplectomenus-Pyrgopolinices-Servus-Cario

PER. Ducite istum; si non sequitur, rapite sublimen foras,
facite inter terram atque caelum ut sit <situs>, discindite.
PYRG. Obsecro hercle, Periplectomene, te. PER. Nequiquam hercle obsecras.
vide ut istic tibi sit acutus, Cario, culter probe.
CAR. Quin iamdudum gestit moecho hoc abdomen adimere,
ut ea iam quasi puero in collo pendeant crepundia.
PYRG. Perii. PER. Haud etiam, numero hoc dicis. CAR. Iamne in hominem involo?
PER. Immo etiam prius verberetur fustibus. CAR. Multum quidem.
PER. Cur es ausus subigitare alienam uxorem, impudens?
PYRG. Ita me di ament, ultro ventumst ad me. PER. Mentitur, feri.
PYRG. Mane, dum narro. PER. Quid cessatis? PYRG. Non licet mihi dicere?
PER. Dic. PYRG. Oratus sum, ad eam ut irem. PER. Quor ire ausus? em tibi.
PYRG. Oiei, satis sum verberatus. obsecro. CAR. Quam mox seco?
PER. Ubi lubet: dispennite hominem divorsum et distendite.
PYRG. Obsecro hercle te, ut mea verba audias prius quam secat.
PER. Loquere. PYRG. Non volui nec factum est: viduam hercle esse censui,
itaque ancilla, conciliatrix quae erat, dicebat mihi.
PER. Iura te non nociturum esse homini de hac re nemini,
quod tu hodie hic verberatus aut quod verberabere,
si te salvom hinc amittemus Venerium nepotulum.
PYRG. Iuro per Iovem et Mavortem, me nociturum nemini,
quod ego hic hodie vapularim, iureque id factum arbitror;
et si intestatus non abeo hinc, bene agitur pro noxia.
PER. Quid si id non faxis? PYRG. Ut vivam semper intestabilis.
CAR. Verberetur etiam, postibi amittendum censeo.
PYRG. Di tibi bene faciant semper, quom advocatus mihi venis.
CAR. Ergo des minam auri nobis. PYRG. Quam ob rem? CAR. Salvis testibus
ut te hodie hinc amittamus Venerium nepotulum;
aliter hinc non ibis, ne sis frustra. PYRG. Dabitur. CAR. Magis sapis.
de tunica et chlamyde et machaera ne quid speres, non feres.
CAR. Verberon etiam, an iam mittis? PYRG. Mitis sum equidem fustibus.
opsecro vos. PER. Solvite istunc. PYRG. Gratiam habeo tibi.
PER. Si posthac prehendero ego te hic, carebis testibus.
PYRG. Causam haud dico. PER. Eamus intro, Cario.--PYRG. Servos meos
eccos video. Philocomasium iam profecta est? dic mihi.
SER. Iam dudum. PYRG. Ei mihi. SER. Magis dicas, si scias quod ego scio.
nam ille qui lanam ob oculum habebat <laevom>, nauta non erat.
PYRG. Quis erat igitur? SER. Philocomasio amator. PYRG. Qui tu scis? SER. Scio.
nam postquam porta exierunt, nil cessarunt ilico
osculari atque amplexari inter se. PYRG. Vae misero mihi,
verba mihi data esse video. scelus viri Palaestrio,
is me in hanc inlexit fraudem. iure factum iudico;
si sic aliis moechis fiat, minus hic moechorum siet,
magis metuant, minus has res studeant. eamus ad me. plaudite.