Cap.

 1 3 |    exspectare meus in te amor? Quo nihil uberius nec est nec umquam
 2 3 |         meis rebus quid exspectes, nihil est. Mutationem nullam fecerunt
 3 4 |       amplectereris; qua quidem re nihil mihi potuit optatius accedere:
 4 5 | impressionem libri maturabimus, ut nihil, quod sit in studio positum,
 5 6 |     confido te de tuo in me studio nihil detracturum; idque ut facias
 6 6 |            legi de corpore tuo non nihil allevato. Spero autem et
 7 7 |         coepi ut te fratre dignum, nihil praetermitto, quod aut in
 8 10|          dissensimus. Ego vero non nihil etiam a parente meo. Neque
 9 10|    haberemus, ad summam voluptatem nihil deerat. Sed animus tamen
10 11|           spe praemiorum exercere, nihil omnino facere, nihil cogitare,
11 11|     exercere, nihil omnino facere, nihil cogitare, in quo statim
12 12|      litteras, quibus mihi gratius nihil potuit accidere, dicerem
13 12|         conglutinandos plus valere nihil potest. Reliqua erant in
14 13| nonnullarum sententiarum ornamenta nihil agnoscebam. Pure et eleganter
15 13|        rebus humanis quis est, cui nihil umquam secus accidat? Cum
16 16|          difficilius esse. Alioqui nihil iam excelleret. Quod enim
17 16|      beneque intelligentibus viris nihil queat? Atque hi, cum in
18 16|           iudicii signa cernantur, nihil afferunt. Exire videmus
19 16|            est, doctrinae fontibus nihil hauriunt, contraque multa
20 16|           erat tantum, ut accedere nihil posset), totum illud in
21 16| Antiquitates. Eas nisi pertexuero, nihil instituere in animo est.
22 17|             studiosis fortasse non nihil in eo consuletur, id quod
23 17|          quid fortasse de iudicio, nihil tamen de benevolentia detrahatur.
24 18|           aliquid videntur: ego re nihil esse, si quando me praesente
25 18|          si diligenter attendatur, nihil aliud est, quam perfectum
26 18|             aliquid esse videamur, nihil tamen, si vere de nobis
27 18|           multa scripta divinitus, nihil, inquam, plane sumus. Quare