Cap.

 1 2 |    reliquum est, de me velim tibi omnia constanter pollicearis,
 2 4 |       defecerunt. Ex illo tempore omnia, ut inquit ille, «in peius
 3 6 |        litteris et in iis studiis omnia ponam, quae nos secundis
 4 7 |        Quam quidem ad rem quod tu omnia, quae in te sunt, liberalissime
 5 7 |         parcat, eique dixi, ut ad omnia me et fratribus uteretur.
 6 10|    praemia proposita sint, vinces omnia. Petis immortalitatem, quam
 7 13| difficultatibus aliquando is, cui omnia debeo, eripuit Deus. Lucem
 8 13|         plura? In illo mihi erant omnia et cum illo mihi omnia perierunt.
 9 13|      erant omnia et cum illo mihi omnia perierunt. Quare non tam
10 14|           sed valeat ambitio. Odi omnia, quae detrimentum studiis
11 14|          plus, quam mihi, ut haec omnia studiosorum ad utilitatem
12 17|    nimirum, quae supererunt, a te omnia probari. Unum peto: sit
13 18|        laudabilibus praesidiis ad omnia munitus. Me vero, humilis
14 18|          propterea spernenda esse omnia atque explodenda; deinde,
15 18|         quidem langues, cum tamen omnia videas ardere bello armorumque
16 18|     gradum extulerit, unde humana omnia despicit, supra casus omnes,
17 18|   sanctissimeque traductam, huius omnia facta, consilia, instituta
18 18|          ego me, quae summa sunt, omnia consecutum putabo. [MDLVII] ~