Cap.

 1 1 |          quidem alienum tempus est. Vides, quae pluviae, quam paene
 2 4 | castigationes non parum multae; sed vides ardorem in hoc genere meum.
 3 4 |            Manutius tuus raptim, ut vides. ~
 4 13|          difficillimum, id quod, ut vides, nostra optimorum scriptorum
 5 14|             nititur ac sustentatur. Vides rerum mearum imaginem, ut
 6 15|            una virtute constituere. Vides iam duas esse meae commorationis
 7 16|              constitutum est et, ut vides, aggressus iam sum; de tempore
 8 18|    necessaria. Atque haec tu quoque vides, Alfonse ingeniosissime,
 9 18|            tibi ante oculos ponere. Vides pietatem erga Deum et in
10 18|            animi atque constantiam; vides multiplicem rerum humanarum
11 18|             familia, in qua florere vides heroes permultos, gloria