| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Paulus Manutius De morte Bonfadii IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
bold = Main text
Cap. grey = Comment text
1 10 | 10 - Silvestro Aldobrandino (
2 11 | 11 - Rainutio Farnesio Cardinali
3 12 | 12 - Vido Fabro Patavium (I,
4 13 | 13 - Stephano Saulio Decentianum (
5 14 | 14 - [Ioanni Sturmio] Argentoratum (
6 15 | 15 - Bartholomaeo Riccio Ferrariam (
7 prae | earum principis, quae anno 1580 Venetiis in lucem prodiit. ~
8 16 | 16 - Ad Antonium Aelium Polae
9 17 | 17 - [Petro Victorio] Florentiam (
10 18 | 18 - Ad Alfonsum Carafam Antonii
11 prae | epistulis Manutianis anno 1834 editis [VI, IX] acceptas
12 2 | 2 - Aniano Burgonio.~ ~Si
13 14 | Sturmio] Argentoratum (II, 21).~ ~Nos hic, optime [Sturmi],
14 17 | Victorio] Florentiam (II, 22).~ ~Gratae tuae litterae,
15 1 | Vido Lolgio Placentiam (II, 28).~ ~Paulus Manutius, cum
16 8 | Cardinali Ferrariam (IV, 38).~ ~Cum primum Venetias
17 4 | 4 - Paulus Manutius Hieronymo
18 3 | Paulo Magnulo Patavium (IV, 52).~ ~Putasti fore, ut ego
19 10 | Silvestro Aldobrandino (IV, 55).~ ~In iis litteris, quas
20 8 | 8 - Benedicto Accolto Cardinali
21 9 | 9 - P. Manutius Be. Accolto
22 4 | cum virtute, vivere, totum abdam. A te non petam pluribus
23 18 | philosophorum. Qui cum aetatem in abditarum rerum perscrutanda notitia
24 13 | consiliis antiquius, quam ut abditas atque implicatas in mente
25 6 | super est, valetudini damus. Abditi deinde in cubiculum, quae
26 16 | sumunt ad explicandum; ex abditis, quo sine labore et ingenio
27 18 | audis, totus in litteris abditus, multorum a consuetudine
28 16 | voluntatem et studium libenter abducit. Rem quidem ipsam, quanti
29 18 | admirabili genere disciplinae, abductum a vulgi erroribus per directam
30 13 | captum atque irretitum Romam abduxit. Ubi cum aliquot menses
31 bonfa| vana petis portuque salutis aberras.~Ne lacrimas, ne funde ultra;
32 1 | significare videris, non abes a me sine molestia: mea
33 3 | Putasti fore, ut ego te abeuntem litteris prosequerer? Non
34 prae | investigando spem omnino esse abiciendam. Ubi autem annus certis
35 1 | consequentur. Scripsi te absente me cessare in litteris et
36 6 | humanitate tractaris, quibus absentem officiis ornatum esse volueris,
37 11 | atque ita cadunt, ut, si absint, is, qui honor est, honor
38 2 | confecti. Quae ubi primum erunt absolutae, dabo me recognoscendis
39 18 | Secundo loco statuunt: ut absolute percipi, quod negant, Latina
40 13 | auctore institutum possim absolvere, quam ut partem aliquam
41 16 | apparebit, commentarium absolvi. Et quod, ille si viveret,
42 16 | se suas praeclare partes absolvisse existimant, cum interim,
43 7 | huc reverti, tantus aestus absorbuit, ut longo intervallo vix
44 prae | quippe qua propter signorum abundantiam legentium commodis ita non
45 9 | Sed noli credere me tam abundare ingenio, ut nullo proposito
46 13 | distinerer. Laborem autem, vel si abundarem tempore, perspecta valetudinis
47 18 | scribendum attinet, habemus abunde, quod imitemur. De pronunciatione
48 13 | duodecim nobilium adolescentium Academia per triennium occupatus
49 prae | eloquentiam Ciceronianam proxime accedant, tamen, quae illius aetatis
50 15 | utramque satis gravem. Accedit tertia, ut imprimam librum
51 12 | diem, quo tu scripseras, acceperim, an eidem gratias habeam,
52 3 | illi tui, libri scilicet, acceperint, num eo ipso die ad eorum
53 12 | in scribendo meam durius acceperis, hunc tu mihi scrupulum,
54 16 | quae ab humanitate nomen acceperunt, studia semper coluerim.
55 4 | auctoris Elegias et Epigrammata accepimus, de quibus, ut Fascitellus
56 15 | cubiculo egressum pessime accepit et in eadem claustra, in
57 prae | anno 1834 editis [VI, IX] acceptas refero. ~Ipsius autem Manutii
58 18 | voluntatem auctoritas atque opes accesserint, fore dubitemus, ut a te
59 18 | statuo sic atque concludo, accessionem ei fieri maiorem non posse,
60 16 | quo sine labore et ingenio accessus non est, doctrinae fontibus
61 13 | cui nihil umquam secus accidat? Cum in eloquentiae studio
62 prae | legentibus. Eius rei culpa accidisse puto, ut etiam eae epistulae
63 1 | placere; deinde, quod, si accidisset, ut istas regiones peteremus,
64 7 | opinor, artificio tuentur. Accipere tamen quod datur, quocumque
65 13 | dederisque id, quod ego si accipiam, mei sane dissimillimus,
66 10 | litterarum tuarum Cardinalis Accoltus mihi ostendit, in quo ita
67 2 | cognoscerem ad id faciendum minus accommodatum. Quare hanc partem omitto.
68 prae | conscripsisset, adnotaverat. Accuratius igitur inquirendum erat,
69 16 | frequentes, bona spe invitati, accurrunt facileque ad eas res aggrediuntur,
70 18 | diiudicare non possumus, accusemus tamen acerrimaque vituperatione,
71 6 | molesta in primis atque acerba, tamen non efficient, ut
72 5 | iam animo privarer, sed acerbissimos etiam dolores miseriasque
73 18 | cogitantem miseratio quaedam cum acerbo dolore tangit. Quod ita
74 bonfa| amicorum. Vestris dolor haesit acerbus~mentibus; afflicti propere
75 15 | omittam, quod haec me frigoris acerrima vis et intemperies caeli
76 18 | possumus, accusemus tamen acerrimaque vituperatione, quae interdum
77 8 | summa dignitate praeditum, acerrimi in hominibus cognoscendis
78 12 | ubi vitium nosset, censor acerrimus. Distinguere homines non
79 18 | argumentum, quasi postrema in acie subsidium firmissimum collocant,
80 13 | Nosti tu, Sauli, cuius acies ingenii etiam ea, quae occultissima
81 bonfa| Fixum erat ut damnatus et acri iudice victus,~Bonfadi,
82 18 | facimus, ut eas res easque actiones, quarum caussas ignoramus,
83 12 | partem, quam, ut in fabula actum, decet esse perfectissimam,
84 14 | minus, quam volebam. Unum si addis, ut ingenium tuum, quo nullum
85 10 | cantionibus quibusdam tibi addixisti, pervolat magna spatia terrarum
86 8 | benevolentiae recordatio me adduxere, ut ad te scriberem. Quo
87 7 | tranquillitatem molestae in primis ademerunt occupationes. Quarum me,
88 18 | veritatem et aliquid sibi atque adeo multum esse quaerendum existimabant.
89 18 | terrarum domina civitate sunt adeptae? Sed ineptus sim, si me
90 16 | Accipe interim hoc, quod adest, argumentum observantiae
91 prae | Veneti clarissimi, epistulas adgredienti mihi non videbatur dubium,
92 9 | Quamobrem humanitate tua fretus adibit ad te et caussam tibi suam
93 prae | mortem patris ab Aldo filio adiectis auctoritatem secutus sum
94 prae | commentario ad tres priores libros adiecto scriptum non reliquit. Quamquam
95 18 | Perfectam enim scientiae laudem adipisci maximi operis est. Itaque
96 1 | videbamur, intelligebam fore, ut adire commodius ad me posses intervallo
97 8 | cum eo ipso die, quo mihi aditus ad tuam amicitiam patuit,
98 18 | multis maximarum rerum adiumentis auctam atque confirmatam
99 9 | omnes bonos maxima est, adiuvandum suscipias. Vale. Venetiis
100 1 | invitus, qui te socium et administrum meorum studiorum summe desidero.
101 18 | te novo quodam planeque admirabili genere disciplinae, abductum
102 13 | eloquentiam, unam colerem, unam admirarer. Atque hoc me studio satis
103 18 | videamus. Omnes linguae aliarum admixtione linguarum, si moderata sit,
104 17 | pervolutandis et occasionem mei admonendi et corrigendi tam libenter
105 8 | naturae benignitatem ne admonendus quidem es. Vale. Venetiis [
106 6 | Ta Ethica sumus aggressi admonitu atque hortatu Octavii nostri,
107 15 | aetate doctus vel morbo admonitus, recte factorum fructum
108 prae | quidque conscripsisset, adnotaverat. Accuratius igitur inquirendum
109 12 | tantus postea vir ex tanto adolescente factus est. Nam extremam
110 7 | Farnesium autem, divinum adolescentem, natum ad liberalitatem
111 12 | Nam etsi tibi, nobilissimo adolescenti multis non solum fortunae,
112 13 | erudienda duodecim nobilium adolescentium Academia per triennium occupatus
113 18 | nutrimentis educata non ita dum adoleverit, ut suis contenta viribus
114 7 | hominibusque volentibus adscendit. Ac sane ille cum domestico
115 12 | hoc impetravit, ut ea mihi adsciscerem, quae mea non essent, patere,
116 prae | coniecturis, uncis inclusum eum adscripsi. ~- Martinus Fickelscherer~
117 10 | careo. Nam si minus sermone, adspectu certe tuo fruor, dum de
118 18 | ego quasi lutosis maculis adspersam ac foedatam eloquentiam,
119 18 | semper dilexerim, cum ego adspicio, sensibus intimis afficior
120 7 | quietis et otii portum vobis adspirantibus deferantur. Quos si in cursu
121 18 | summis laboribus ac vigiliis adspirare pauci aut fortasse etiam
122 1 | esset in litterarum studiis, adulescens septendecim annorum in gravem
123 15 | observantiam praestant. Probi sunt adulescentes, ingenio, modestia, virtute
124 18 | sermonis usus et fortasse adventicium illud usque eo valebit,
125 13 | rebus omnibus anteferrem. Adventus tui iam aliquam nobis exspectationem
126 6 | inviderunt, nunc aperte etiam adversantur. Sed non dubito, quin omnem
127 4 | paternam gloriam veluti gravis adversaria constituta est, si fieri
128 18 | caussam si agat, facile se ab adversariorum calumnia vindicare possit.
129 6 | secundis rebus delectare, adversis etiam iuvare possunt. In
130 18 | arcemus, victus, vestimenta, aedes aut ea, quibus haec parantur.
131 16 | partis forma de toto liceret aedificio coniicere, unam aliquam,
132 2 | et a quibus imprimendis aegre mihi quidquam vacui temporis
133 13 | animi mei affectio atque aegritudo consecuta. Post biennium
134 16 | 16 - Ad Antonium Aelium Polae Episcopum in orationis
135 18 | omnes fere sumus nec satis aequa lance turpe et honestum
136 9 | ut fratres, vivimus, ut aequales. Itaque non facile dixerim,
137 prae | auctoritate suscepti, illius cum aequalibus plurimis vel nobilissimo
138 11 | esse maxime diuturnum et aequare tuae vitae spatium cum iis
139 9 | probabitur, peto a te, ut aequissima in re fratrem meum tui studiosissimum
140 18 | largiri tum humanitatis tum aequitatis esset. Secundum erat de
141 bonfa| Musis et Apolline dignos,~aerio sacras descendere monte
142 16 | ipsam, quanti est, opinione aestimamus et vehementer expetimus.
143 6 | quorum iudicia plurimi aestimo, satisfaciam. Pransi, cum
144 13 | maxime. Ego tum, ut erat aetas mea, praeter verborum et
145 18 | summorum philosophorum. Qui cum aetatem in abditarum rerum perscrutanda
146 18 | contigit, quam multarum aetatum spatio, multis maximarum
147 16 | dicam, miseratio quaedam affecit, quasi ob illatam viro optimo
148 16 | orationibus male mendis affecta quam plurima, sanari nullum
149 7 | domesticas res ita male affectas offendi, ut eas servare
150 13 | magna sane est animi mei affectio atque aegritudo consecuta.
151 13 | scriptis capiebat atque afficiebat maxime. Ego tum, ut erat
152 18 | adspicio, sensibus intimis afficior sic, ut ferre non possim.
153 7 | rationem propensum esse affirmas: equidem de te sic existimo,
154 bonfa| haesit acerbus~mentibus; afflicti propere concurritis omnes.~
155 8 | Ferrariae satis graviter afflixit, nondum plane levatus, tamen
156 7 | antea praesto mihi semper affuit laboranti, idem in hoc potissimum
157 18 | ut, ipsa suam caussam si agat, facile se ab adversariorum
158 18 | universa Italia; caussas agebant Romani homines pariter atque
159 4 | ante iam ultro obtulisti. Agebas mihi gratias in prioribus
160 11 | alteri exemplum estis ad bene agendum, vobiscum simul et oriuntur
161 12 | evolventi planeque aliud agenti de improviso illas obtulerit.
162 4 | Honorato nostro redditae sunt, agerem tibi eas gratias, quas debere
163 18 | cum iis pessime semper ageretur eorumque docti exemplo sapientius
164 14 | constare velis, hoc est, ut aggrediaris ad scribendum illa praeclara,
165 16 | accurrunt facileque ad eas res aggrediuntur, in quibus vel mediocrem
166 16 | constitutum est et, ut vides, aggressus iam sum; de tempore is,
167 bonfa| redemptum.~Docta cohors, quid agis? Turbatis navigat Euris~
168 4 | audacius egi, quod in hoc agitur non modo mei unius honor
169 bonfa| qui docti dux inclitus agminis anteis,~magnanime o iuvenis,
170 13 | sententiarum ornamenta nihil agnoscebam. Pure et eleganter scribere
171 18 | Sabinum statim aut Arpinatem agnosceres. Neque tamen a forensi opera
172 12 | etiam de me ipso, quae non agnosco. Nam etsi tibi, nobilissimo
173 4 | tamen etiam ex tuis litteris agnovi. Non enim eo solum contentus
174 bonfa| alta securim.~Quem feris, ah! scelerata manus? quam nobile
175 7 | Bladus a te esse praepositum aiebat, itaque venisse ad nos,
176 13 | consilii praecipuam tibi ais esse caussam, facile patior
177 14 | Antiquitates, etsi, ut ille ait, spissum opus est, aliquando
178 4 | possent, in medio, quod aiunt, nostrae gloriae famaeque
179 prae | Renuardi Parisini annalibus Aldinis [IV, V] et epistulis Manutianis
180 10 | 10 - Silvestro Aldobrandino (IV, 55).~ ~In iis litteris,
181 16 | patronus, decus Italiae, Alexander Farnesius Cardinalis in
182 7 | liberalissime polliceris, quodque Alexandrum etiam Farnesium, praestantem
183 18 | 18 - Ad Alfonsum Carafam Antonii Marchionis
184 | aliam
185 1 | prius commoveres, quam ego alicubi consedissem. Id ego volebam
186 | alicuius
187 12 | commissum a me est, primum ex aliena culpa pendeat, deinde nunc
188 16 | laboriosius ac difficilius esse. Alioqui nihil iam excelleret. Quod
189 | aliorum
190 | aliquo
191 16 | moderatam quietem eaque alitur et crescit; nimias contentiones,
192 | aliunde
193 2 | fructum utrique nostrum est allatura: mihi, quod ex tuarum litterarum
194 6 | de corpore tuo non nihil allevato. Spero autem et confido
195 3 | quo ego te impeditum et alligatum ense cum vidi discedere,
196 bonfa| terribilis rigidam suspendit ad alta securim.~Quem feris, ah!
197 1 | esse redditas: hae nunc alterae consequentur. Scripsi te
198 11 | hospitium ostendat. Ergo alter alteri exemplum estis ad bene agendum,
199 15 | ad concordiam revocare? Ama igitur me de hoc officio,
200 16 | flos omnium virtutum. Is amabat haec studia mirifice eaque,
201 13 | scriberes, cum ornatiora essent, amabiliora quoque viderentur. Quare,
202 15 | fac tibi ita persuadeas, amabiliorem mihi Ferrariam fore tua
203 11 | Quia virtus est ipsa per se amabilis et quia nobilitati honor
204 17 | loca varia sunt, miseris, amabo te idque ut facias, rogo.
205 18 | exigit, hoc mihi tribuant, amandam esse vehementer atque expetendam.
206 12 | quod caput est, virtutis amanti, placere maxime velim, tamen
207 15 | opto vehementer et, ut tu amantissime auguraris, etiam spero.
208 4 | haec aspexi, quae tu nunc amantissimis verbis ad me defers, immo
209 13 | ut iis legendis non magis amarem amorem tuum, qui te ad scribendum
210 bonfa| precibus, fletu pugnastis amaro,~si possent flecti sensus
211 16 | quisquam a se ipso impetrat. Amat enim hominis natura moderatam
212 3 | possim scribere, levitates amatoriae. Quorum? inquis. Mecum habebo:
213 13 | non in iis, quae semper amaveram, litterarum studiis, sed
214 11 | et observantia debetur, amavi te iam inde a tua pueritia
215 18 | necne, res ipsa declarat, ambigere non licet) et si voluptatem
216 15 | qui sacris in litteris non ambitione, ut multi, sed ita versatus
217 16 | sapientiae, alterum insanae esse ambitionis vitium semper duxi. Neque
218 15 | uxor mea duos. Quos ego ambos unice diligo, contraque
219 4 | antea de hoc in me studio te amem necesse est. Quamquam enim
220 17 | utram in partem libet. Amemus tamen inter nos, ut boni
221 3 | sunt, quo modo redeuntem amici illi tui, libri scilicet,
222 12 | equidem enitar et hominis mihi amicissimi, summi viri memoriam, si
223 2 | constanter pollicearis, quae ab amicissimo homine expectari et solent
224 3 | edam. Volo enim parcere amicitiae, qua mihi sunt coniuncti,
225 10 | impune commoveris. Mihi cum amico tuo recte convenit. Doctum
226 16 | interpretandi rationem ita amisimus, ut ex eorum, quibus nostra
227 13 | quamquam multorum annorum amisso fructu erat sane, cur ingemiscerem
228 10 | fructum intervallo temporis amissum ita repetam, ut ne studiis
229 18 | neglecta prorsus in perpetuum amittat. Quod si rebus inclinatis
230 9 | exararem. Antonium fratrem sic amo, ut debeo. Sed inter fratres
231 13 | viro gravissimo, persuaderi amoque mirabiliter animum atque
232 bonfa| officio, satis et tribuistis amori.~Nec vestrum studium, pietas
233 10 | iudicio congruant. Quare amove istam ex animo tuo suspicionem
234 4 | detulissem, perlibenter amplectereris; qua quidem re nihil mihi
235 4 | animum istum tuum nihilominus amplector et exosculor. Interim illae
236 18 | Cum igitur lingua linguam amplificet nostraque haec Italica,
237 7 | haec, quae nunc agimus, amplissima videntur esse, cum nos prae
238 10 | In iis litteris, quas ad Angulum nostrum XVI. Kal. Sext.
239 13 | quantumque in tantis temporum angustiis per eam, quam ingressus
240 2 | Tibi felicitatem istam, mi Aniane, gratulor, qui assidue cum
241 2 | 2 - Aniano Burgonio.~ ~Si mihi per
242 bonfa| Bonfadii~ ~Dilectae Musis animae, Iovis unica cura,~in quibus
243 18 | industriae optimeque te esse animatum erga mea studia significas:
244 13 | debeo, immortales, quod ita animatus in me sis, tum vero etiam
245 12 | gratiae referendae, tum ad animos nostros amore coniungendos
246 18 | tuis perennibus studiis animumque tum aliis magno Principe
247 prae | Augustini Renuardi Parisini annalibus Aldinis [IV, V] et epistulis
248 prae | esse abiciendam. Ubi autem annus certis indiciis reperiri
249 prae | superlativo, alias dirimat ab antecedenti, verbi causa «ve» et «ne»
250 13 | neminem esse, cui non ipse antecellam. Equidem, ut quod res est
251 13 | hoc officium rebus omnibus anteferrem. Adventus tui iam aliquam
252 bonfa| docti dux inclitus agminis anteis,~magnanime o iuvenis, Grimoalde,
253 6 | omnibus omnium Regum fortunis anteponam et simul interdum solitudinem
254 15 | complexus, unam omnibus anteposui. Nec est in meis consiliis
255 bonfa| nunc demum exoriens virtus antiqua relucet;~et tu, qui docti
256 18 | fortitudine ita explent, ut antiquam maiorum suorum consuetudinem
257 16 | lepor, humanitas, exemplum antiqui officii, flos omnium virtutum.
258 17 | consiliis et fuit semper antiquissimum. Nam quod mea quaedam improbas:
259 17 | legibus romanis, qui est Antiquitatum mearum sextus. De Sextiana
260 13 | constituenda tum in emendandis antiquorum libris districtus, post
261 16 | qui nunc in tuo nomine, Antoni Aeli, apparebit, commentarium
262 13 | Equidem, ut quod res est aperiam, fateor a prima pueritia
263 13 | mente cogitationes non modo aperire atque explicare verbis,
264 6 | obscure inviderunt, nunc aperte etiam adversantur. Sed non
265 4 | certum sit, prius aliquid in apertum referam, quod superiorum
266 12 | eruditus esset: totus erat apertus et simplex. Satis scio fuisse,
267 bonfa| caneret versus Musis et Apolline dignos,~aerio sacras descendere
268 16 | quae paullo sit occultior, appareant notae, in quo ingenii lumen
269 16 | tuo nomine, Antoni Aeli, apparebit, commentarium absolvi. Et
270 2 | epistolarum, quas familiares appellant, quinque libri iam erant
271 7 | meis epistolis nutu tantum appellari, inimica natio virtutis
272 prae | recepi, quae apud Krausium in appendice inveniuntur [II, LXIV, LXXIII].
273 16 | laudem fugio, etsi nec nimis appeto. Alterum stupidae cuiusdam
274 18 | pronuncient, id ei praecipuum apponatur, cuius etiam magnis ac praestantibus
275 prae | numeris eius a me in titulis appositis apparet, sed etiam saepe
276 prae | loco adductus causis annum apposuerit, nisi in commentario ad
277 10 | sequuntur, tu iam paene manibus apprehensam tenes. Vale. [MCXLI?]. ~
278 16 | eo faventibus hominibus, approbante Deo, ubi debitum iis, qui
279 bonfa| vestrum qui versibus exprimat aptis?~Lapsus erat miser in culpam
280 6 | ad illustrandam gratiam aptissimae. Quod quia me facere intelligis
281 1 | scis, idem cogitamus. Iis aquis qui uti volunt, id maxime
282 16 | animi sententia succedat, arbitrantur. Quos deinde gravi temeritatis
283 4 | me, ut possim aliquando arbitratu meo, id est cum virtute,
284 6 | idque ut facias etsi non arbitror esse necessarium, tamen
285 4 | gratias in prioribus illis de Arcadia Sannazarii, in quo mihi
286 16 | Cardinalis in oculis fert, tibi arcana communicat, tuis in consiliis,
287 18 | quibus famem frigoraque arcemus, victus, vestimenta, aedes
288 16 | earum quasi possessione arcet, constituta difficultas.
289 prae | perpolita existimatur, pro archetypo uterer. Etenim cum ille
290 8 | maiorem si umquam nactus ero, arctissime complectar neque dimittam
291 12 | gratias habeam, quod mihi arculam quandam scriptorum meorum
292 15 | efficis, ut cupiditate iam ardeam; dolorem potius auges, cum
293 18 | cum tamen omnia videas ardere bello armorumque strepitu
294 4 | parum multae; sed vides ardorem in hoc genere meum. Omnino
295 bonfa| mimine dubio sermone relatum~argento atque auro multos cupiisse
296 14 | 14 - [Ioanni Sturmio] Argentoratum (II, 21).~ ~Nos hic, optime [
297 18 | quod ea, quibus utuntur, argumenta firma sint, quae ostendam
298 3 | Epicuro, quam in gymnasio cum Aristotele velis vivere. Et, cum haec
299 6 | habeo. Matutinas horas in Aristotelem ponimus: unius Ta Ethica
300 bonfa| urbs classe insignis et armis,~barbaricae gentis magnis
301 18 | omnia videas ardere bello armorumque strepitu aures tuae quotidie
302 18 | audires, Sabinum statim aut Arpinatem agnosceres. Neque tamen
303 18 | Si Curibus educatum aut Arpini orantem in Foro audires,
304 3 | quaedam voluntas excitasset, arripui calamum neque sum veritus,
305 16 | is sim, qui mihi tantum arrogem, ut detractam aliis scientiae
306 7 | simulationis, ut opinor, artificio tuentur. Accipere tamen
307 7 | laboris, etiam alicuius artis esset. Deinde, cum illa,
308 16 | nos coniunctio animorum artissima, conveniebant sensus, congruebat
309 14 | civitatem quotidianus deformat aspectus mortuorum. Furere iam coepit
310 bonfa| miser extrema Bonfadius hora~aspersam lacrimis misit per scripta
311 4 | tuam expeterem, non ad haec aspexi, quae tu nunc amantissimis
312 13 | tenebras errassem, videbar aspicere. Et quamquam multorum annorum
313 18 | verumtamen, quo plus, ut assequamur, contenderimus, eo scilicet
314 4 | restituerem. Quod si, ut spero, assequar, tum vero libenter istam
315 18 | lingua perfectum putamus. Non assequemur: esto; verumtamen, quo plus,
316 13 | putabam esse id, quod unum si assequerer, excellerem. Sed Rhambertus
317 13 | quae occultissima sunt, assequitur, primum, cuius prudentiae
318 7 | Bibliotheca Palatina conditi asservantur, praelo subicere cogitetis,
319 2 | dignum excerpam; tibi, quod assidua scriptione consequeris,
320 16 | et otium. Quod utrumque assiduis annorum superiorum studiis
321 16 | elegantioribus in litteris assumpsero, longe admodum ab iis finibus,
322 prae | legerentur, omittere constituit asteriscis in eorum locum substitutis. ~
323 7 | ut et eos typos, quibus atramento illitis charta imprimitur,
324 bonfa| infelix in carcere conditur atro.~Nuntius interea tristis
325 bonfa| duris sententia legibus atrox;~Si fecit, pereat; factum
326 18 | hoc quidem, si diligenter attendatur, nihil aliud est, quam perfectum
327 2 | recognoscendis iis, quae sunt ad Atticum inscriptae. Locos emendatos
328 5 | fluctibus emersus eum portum attigero, quem ipsa mente quasi de
329 6 | aliquid de historia strictim attigimus, eximus animi caussa et,
330 14 | obscuri loci infimaeque sortis attingebat. Quare divina sunt imploranda
331 4 | animi liberalis indicium attulisti, quod mihi, quaecunque sunt
332 18 | maximarum rerum adiumentis auctam atque confirmatam diversis
333 11 | dedit (dedit autem omnium auctor laudandarum rerum et creator
334 4 | omittamus. Nudius tertius ipsius auctoris Elegias et Epigrammata accepimus,
335 18 | ubi ad istam voluntatem auctoritas atque opes accesserint,
336 prae | patris ab Aldo filio adiectis auctoritatem secutus sum editionis earum
337 4 | reliquos a te petam, eoque id audacius egi, quod in hoc agitur
338 1 | intervallo minore. Nunc audi, cur sententiam mutaverim.
339 17 | hanc partem spectat, nemo audiet me querentem. Excusabo te
340 7 | quae volumus, et videmus et audimus; sed quod, infirmitatem
341 18 | aut Arpini orantem in Foro audires, Sabinum statim aut Arpinatem
342 18 | uterque similiter peccamus. Audisne tu voces in latinae linguae
343 14 | temporis haud exiguam partem auferunt, salutationes multae multorum.
344 11 | nascentibus heroum numerus ut augeatur et quasi maius lumen de
345 8 | est, ut istam tuam ad me augendum tam propensam voluntatem
346 1 | quaecunque vires tuentur aut augent, persequimur, quae posse
347 18 | linguarum, si moderata sit, augentur, si nimia, corrumpuntur
348 4 | voluntate dissimiles, cum augere domesticam hanc laudem et
349 15 | iam ardeam; dolorem potius auges, cum intelligam, quod maxime
350 18 | caussam futurum homines augurantur, ut eius dignitatis, quae
351 15 | vehementer et, ut tu amantissime auguraris, etiam spero. Vale. Venetiis
352 11 | esses. Et nunc opinionem auguriumque de te meum exitu probante
353 prae | Quattuor alias Antonii Augustini Renuardi Parisini annalibus
354 7 | est in terris summus et augustissimus, diis hominibusque volentibus
355 15 | antiquius, quam ut in illius aula, eximii Principis ac viri
356 7 | instituto vestrae benignitatis aura deficiat, haerebunt neque
357 13 | quem secutus eram, montes aureos pollicitus vix minima praestaret,
358 bonfa| sermone relatum~argento atque auro multos cupiisse redemptum.~
359 6 | quantum optare numquam ausus essem. Itaque etsi, quod
360 14 | omnes confluant consilii auxiliique caussa nisi plurimum laeter,
361 7 | quo intendebant, sine ope auxilioque vestro pervenire. Verum
362 5 | sed ab ipsis etiam libris avellar, Fascitellus noster optimus
363 bonfa| veterem a nobis, cur fidum avellis amicum?~Non tamen obscurus
364 bonfa| numeris et molli doctus avena,~cum caneret versus Musis
365 18 | condicio, contraque, quos aversa a ratione voluntas ad malas
366 15 | Hippolyto Estensi, unam avide sum complexus, unam omnibus
367 7 | animo, quo quia semper fuit avus eius, iccirco ad eum gradum,
368 6 | 6 - P. Manutius B. Accolto, Cardinali Rau.
369 3 | dederis, an potius, dum hae bacchationes defervescant, in hortis
370 1 | regiones peteremus, quod post balnea facturi videbamur, intelligebam
371 1 | minuere, declinamus. Itaque ad balneorum medicinam non prius accedemus,
372 bonfa| classe insignis et armis,~barbaricae gentis magnis decorata tropaeis,~
373 4 | laus et gloria, quae si a barbaris hominibus in hoc genere
374 15 | 15 - Bartholomaeo Riccio Ferrariam (II, 5).~ ~
375 9 | 9 - P. Manutius Be. Accolto Ravennae Cardinali
376 18 | historia, quae populi R. bellicam virtutem commemorat? Gravitate
377 14 | a cunctis discordiis ac bellis et intestinis et externis.
378 13 | qui tum homines vivebant, Bembus, Sadoletus, Bonamicus, quorum
379 bonfa| Camenas~atque habitare tuo, Benace, in litore iussit.~Hic et
380 8 | 8 - Benedicto Accolto Cardinali Ferrariam (
381 11 | ac dignitate Ecclesiae, beneficentiam sine spe praemiorum exercere,
382 16 | ut desiderari ab eruditis beneque intelligentibus viris nihil
383 15 | mihi singularem non modo benevolentiam, verum etiam observantiam
384 7 | studiorum instituto vestrae benignitatis aura deficiat, haerebunt
385 16 | nomine tribuebat plurimum, Bernardinus Maffeus Cardinalis, meus
386 1 | putrescunt, gravi periculo bibentium. Nos porro, o Lolge, qui
387 prae | Ad edendas Pauli Manutii, bibliopolae Veneti clarissimi, epistulas
388 7 | Graece scriptos, qui nunc in Bibliotheca Palatina conditi asservantur,
389 15 | scribis, condiciones hoc biennio delatae sunt multae, omnes
390 | bis
391 5 | ad te conficere, sed ne Bitotti quidem principis lectissimae
392 13 | felix, praemiis commotum et blanditiis captum atque irretitum Romam
393 16 | experientia. Eo frequentes, bona spe invitati, accurrunt
394 1 | didicimus a philosophis bonam valetudinem expetere sapientis
395 7 | excitatus saepe alias, quanti bonas artes faceret, ostendit,
396 bonfa| damnatus et acri iudice victus,~Bonfadi, ante diem Ligurum morereris
397 bonfa| De morte Bonfadii~ ~Dilectae Musis animae,
398 17 | Amemus tamen inter nos, ut boni viri solent. Et, si quid
399 10 | Doctum hominem cognovi, bonum virum esse audio. Haec cum
400 5 | quoddam manu scriptum satis breve, numeris heroicis, de Venandi
401 prae | oblivionis tenebris revocatas brevique volumine comprehensas offeram,
402 4 | temeritate quadam mea, quam brevissime potero, summam tibi totius
403 18 | meum in epistulas ad M. Brutum et ad Qu. fratrem. Qui cum
404 12 | dubito, quin possis. Nam et Bunellum amas mortuum et vales plurimum
405 2 | 2 - Aniano Burgonio.~ ~Si mihi per negotia licuisset,
406 16 | queat? Atque hi, cum in C. Marii aut L. Syllae nomen
407 18 | rebus inclinatis iam iamque cadentibus opem ferre quisquam potest,
408 16 | illud in controversiam non cadit, quo quidque praestantius,
409 18 | Gemmas et vasa pretiose caelata, columnas marmoreas, laqueata
410 11 | bonis omnibus circumfluente caelestium animorum coetu coniungant.
411 14 | frui diutius liceret, in caelo essem. Quia non licet, hortor
412 18 | utor magistris, Cicero, Caesar, Terentius, Plautus. Quorum
413 3 | voluntas excitasset, arripui calamum neque sum veritus, ut me
414 1 | nostro, cui nimium saepe calculus molestus est, multis iam
415 11 | rerum humanarum taeterrima caligine et in illa sempiterna luce
416 10 | nolim. Hic, ut in tantis caloribus, non iniucunde vivimus:
417 18 | facile se ab adversariorum calumnia vindicare possit. Nunc quod
418 bonfa| sacras descendere monte Camenas~atque habitare tuo, Benace,
419 13 | coluerunt, Bonamicus, Julius Camillus, Longolius. Haec ego, Sauli,
420 12 | quod me cum Philelphis et Campanis nescio quibus (ut aliis
421 prae | natura humanissima moresque candidissimi, sincera ac non fucata in
422 4 | sed quod ego ingenii tui candorem satis quidem illum ex aliorum
423 bonfa| molli doctus avena,~cum caneret versus Musis et Apolline
424 10 | tamen meus, quem tu, credo, cantionibus quibusdam tibi addixisti,
425 13 | tantus est, suis me scriptis capiebat atque afficiebat maxime.
426 12 | adolescens, cum ceteros voluptas capit. Quo mirandum est minus,
427 13 | praemiis commotum et blanditiis captum atque irretitum Romam abduxit.
428 5 | lectissimae feminae et Scipioni Capycio, cuius eruditionem plurimi
429 18 | merito penderetur, Alfonse Carafa, hominum esset in virtute
430 18 | 18 - Ad Alfonsum Carafam Antonii Marchionis Montisbelli
431 bonfa| urbes.~Continuo infelix in carcere conditur atro.~Nuntius interea
432 7 | praestantem omni virtute Cardinalem, in eandem rationem propensum
433 18 | dicimus? Nimirum ea, quibus carere nullo modo possumus. Huiusmodi
434 9 | facile dixerim, uter utri sit carior aut iucundior; nisi forte
435 bonfa| ergo peribit.~Horrendum carmen, tamen immutabile; quod
436 bonfa| crepitanti deditus igni.~Tum se carnifici saevo Bonfadius ultro,~mente
437 18 | personent. Quin, dum patrui tui, Carolus Cardinalis et Ioannes Palliani
438 4 | poemata sunt quidem apud nos castigationes non parum multae; sed vides
439 4 | exspecto. In Officia et Catulli poemata sunt quidem apud
440 prae | dirimat ab antecedenti, verbi causa «ve» et «ne» interrogativum.
441 prae | quibus quoque loco adductus causis annum apposuerit, nisi in
442 5 | aliquo dolore versanti duae caussae consolationem haud sane
443 16 | idem nunc, iisdem adductus caussis, tecum facio libentissime.
444 18 | eamque paullatim Italia cedentem et ad transalpinas nationes
445 bonfa| dolorem:~iam sat honorifico celebrastis funera fletu,~iam satis
446 13 | nomina per orbem terrarum celebrata sermonibus et scriptis exstingui
447 4 | fit etiam aliquanto illa celebrior et illustrior. Itaque de
448 12 | viros, ubi vitium nosset, censor acerrimus. Distinguere homines
449 prae | iudicaverim. Sed quid quibus locis censuerit immutandum, eorum exemplo,
450 12 | viri interitu tantum me cepisse dolorem, quantum fortasse
451 18 | Quod ita futurum animo cernam, ut haec per tot iam saecula,
452 16 | prudentiae vis aut iudicii signa cernantur, nihil afferunt. Exire videmus
453 6 | consequaris. De qua si fiam certior, magna sane molestia liberabor.
454 5 | re tuis postea litteris certiorem me facies. Vale, Venetiis,
455 prae | abiciendam. Ubi autem annus certis indiciis reperiri potuit
456 4 | instituto brevi discedere certum sit, prius aliquid in apertum
457 7 | 7 - Marcello Cervino Cardinali Romam (I, 7).~ ~
458 1 | consequentur. Scripsi te absente me cessare in litteris et omnino tuam
459 12 | sed continentiam praeter ceteras. Hac vero ille triumphavit
460 5 | Itaque renovatis denuo characteribus, quo magis clarissimi Comitis
461 7 | quibus atramento illitis charta imprimitur, conflandos curaret
462 11 | peritos, tam vigilantes, Christiana religio si numquam non haberet,
463 12 | philosopho dignas et homine Christiano, sed continentiam praeter
464 18 | unguentis, condimenta in cibis, haec certe atque huius
465 prae | Quae licet ad eloquentiam Ciceronianam proxime accedant, tamen,
466 10 | scriptum est, paginas te circiter octingentas iam implevisse
467 11 | collocatos cum illo bonis omnibus circumfluente caelestium animorum coetu
468 18 | heroes permultos, gloria circumfluentes, virtutis in studio defixos.
469 12 | iniquorum conspiratione circumventum. Coluit omnes virtutes et
470 2 | respondissem litteris tuis et citius et uberius. Nunc etsi non
471 5 | cognoscere quod velint quam cito, quod non ita gratum sit,
472 18 | in orbis terrarum domina civitate sunt adeptae? Sed ineptus
473 14 | pestilentem et pulcherrimam civitatem quotidianus deformat aspectus
474 18 | consecutum. Exstant litterarum clarissimis testata monumentis, exempla
475 11 | virtutis incensum et colui clarissimo genere ortum, Pauli III
476 18 | etiam excellenti doctrina claros. Quae si vera sunt (sint
477 13 | qui suae ipse familiae clarum lumen est, quem praeclari
478 bonfa| Urbs praeclara viris, urbs classe insignis et armis,~barbaricae
479 15 | pessime accepit et in eadem claustra, in easdem, ubi iam multis
480 12 | dicerem iucundius, nisi clausula illa de Bunello meo plane
481 14 | maxime vellem, consistere sum coactus. Accedunt, quae temporis
482 6 | quae reliquae sunt ante coenam horae, eas Ciceronis lectione
483 8 | cogitare solum, sed agere etiam coeperis, omnino, si velim id, quod
484 11 | abhinc annis Petri navem coeperunt neque dum consistere patiuntur.
485 7 | fratrem tuum, deinde amare coepi ut te fratre dignum, nihil
486 18 | Romanae cupiditatem incumbere coepisses, postea te non ambitio,
487 14 | aspectus mortuorum. Furere iam coepit morbus et insultat in omnes
488 11 | circumfluente caelestium animorum coetu coniungant. Aut igitur mihi
489 18 | Ex quo sequitur, ut ad coeundam cum ea societatem nulla
490 prae | eandem periodum denuo remeare cogamur. ~Ac ne hoc quidem improbaveris,
491 18 | multaque partim legendo partim cogitando praeclara et eximia reperissent,
492 13 | perierunt. Quare non tam mihi cogitandum est, ut opus universum de
493 18 | de statu Latinae linguae cogitantem miseratio quaedam cum acerbo
494 4 | pertinet, et tamen haec ipsa cogitanti mihi ita stomachus interdum
495 13 | cum aliquot abhinc annis cogitarem, semper quidem, ut a te
496 18 | mortales ignorant, animo cogitaret. Quem tu quoque finem spectas,
497 7 | dedistis, maiora etiam dare cogitatis, cum quidem, ut Antonius
498 13 | traducas, non modo tamen de me cogites, quo ego uno contentus esse
499 7 | asservantur, praelo subicere cogitetis, ut multiplicatis exemplaribus
500 10 | certe tuo fruor, dum de te cogito. Quod si aliquando contigerit,