10 - Silvestro Aldobrandino (IV, 55).

In iis litteris, quas ad Angulum nostrum XVI. Kal. Sext. dedisti, valde mihi scripta urbane visa est illa pars, in qua nescio quid de me per iocum, sed cum quadam tamen amoris nota significasti. Gaudeo me tibi usque eo esse familiarem, ut etiam facetiis lacessas. Quo in genere si perges, gratiam referemus, ne tu homo ingeniosus nos tardiores impune commoveris. Mihi cum amico tuo recte convenit. Doctum hominem cognovi, bonum virum esse audio. Haec cum sint in hominibus transalpinis, amorem conciliant: quando magis in nostris? At in litteris aliquando dissensimus. Ego vero non nihil etiam a parente meo. Neque tamen parentis manibus eam, quam debeo, pietatem minus praesto. Opinionum enim dissimilitudo tantum abest a simultate, ut saepissime, non modo qui sententia discrepant, sed etiam, qui simultatem exercent, iudicio congruant. Quare amove istam ex animo tuo suspicionem meque cum illo ita crede esse reconciliatum, ut posthac ab eo, etiamsi dissentiendi caussa sit, dissentire tamen nolim. Hic, ut in tantis caloribus, non iniucunde vivimus: urbis mirifica elegantia, caeli summa salubritas. Si quando aestus maior est, quam ut ferre possimus, confugimus ad aquas. Innixi utribus inflatis, remoto loco, nos inter nos ludibundi flumina perambulamus. Quid quaeris? Si te haberemus, ad summam voluptatem nihil deerat. Sed animus tamen meus, quem tu, credo, cantionibus quibusdam tibi addixisti, pervolat magna spatia terrarum et te insciente saepe tecum est. Itaque non ego te prorsus careo. Nam si minus sermone, adspectu certe tuo fruor, dum de te cogito. Quod si aliquando contigerit, ut etiam sermone possim, nae ego collocutionum nostrarum fructum intervallo temporis amissum ita repetam, ut ne studiis quidem parcam tuis, in quibus audio te post nostrum discessum magna quaedam effecisse. Caput etiam illud litterarum tuarum Cardinalis Accoltus mihi ostendit, in quo ita scriptum est, paginas te circiter octingentas iam implevisse commentationibus iis, quas in Pandectarum libros texis. Puto magni laboris esse magnaeque difficultatis, sed si considerabis, quae tibi praemia proposita sint, vinces omnia. Petis immortalitatem, quam multi sequuntur, tu iam paene manibus apprehensam tenes. Vale. [MCXLI?].