17 - [Petro Victorio] Florentiam (II, 22).

Gratae tuae litterae, gratissimus vero, qui te ad scribendum animus impulit. Atque ego te antea diligebam, quod ingressum esse minime vulgarem in viam litterarum longeque per eam processisse intelligerem. Sed auxit amorem in te meum haec a me nunc minus exspectata eoque iucundior voluntatis erga me tuae minime dubia significatio. Soleo enim amare in hominibus humanitatem haud paullo plus mehercule quam doctrinam. Ac doleo factum esse antea, -- casu dicam an voluntate tua? -- ut oriatur inter nos quibusdam ex opinionibus dissensio, iis tamen de rebus, quae si dilucide pateant, quod accidere potest utroque nostrum disputante, studiosis fortasse non nihil in eo consuletur, id quod est in meis consiliis et fuit semper antiquissimum. Nam quod mea quaedam improbas: si recte sentis, habeo gratiam. Errare possum et corrigi volo. Sin, ubi de meo sensu iudicas, tua te fallit opinio, ego tamen, quae a studio veritatis culpa manat, libenter ad laudem converto. Itaque quod ad hanc partem spectat, nemo audiet me querentem. Excusabo te potius atque etiam, quoad licebit, ornabo. Quod autem, quae meis in scriptis non improbas, ea dissimulas et in tuos commentarios meo nomine praetermisso quasi nova transfers, miratus sum et requisivi paullisper in eo modestiam tuam. Agam enim tecum libere, sicuti natura mea postulat et inter bonos viros aequum est. Illa de iudiciis extraordinariis, quae te scribis edidisse, si dederis operam, ut ad me perferantur, etsi ea discrepare significas a sententia mea, gratissima tamen erunt. Et gaudeo te tam esse diligentem in meis scriptis pervolutandis et occasionem mei admonendi et corrigendi tam libenter quaerere. Sic enim intelligam, ubi corrigendi finem feceris, nimirum, quae supererunt, a te omnia probari. Unum peto: sit condicio par. Des mihi, ut idem liceat per te, quod licere tibi per me volo. Si quid ego de tuis itidem non probavero, noli gravius commoveri. Iudicemus pariter, ego de te, tu de me, utram in partem libet. Amemus tamen inter nos, ut boni viri solent. Et, si quid fortasse de iudicio, nihil tamen de benevolentia detrahatur. Libros, quos petis, habeo nullos Cicerone excepto. Nec eius generis nunc quidem tibi quidquam polliceor. Quae vero ipse composuerim, paucis mensibus habebis, si valebo, commentarium in epistolas ad Quintum fratrem et librum de legibus romanis, qui est Antiquitatum mearum sextus. De Sextiana oratione si scriptam contuleris cum impressa, quaeque loca varia sunt, miseris, amabo te idque ut facias, rogo. Vale, Venetiis (MDLVI-MDLVII).