75 - Vita ipsa cursus ad mortem est

Nugamur, mortemque procul, procul esse putamus.

At mediis latet haec abdita visceribus.

Scilicet ex illa, qua primum nascimur hora,

prorepunt iuncto vitaque morsque pede.

Partem aliquam furtim qua se metitur, et ipsam

surripit e vita quaelibet hora tua.

Paulatim morimur, momento extinguimur uno;

sic oleo lampas deficiente perit.

Ut nihil interimat, tamen ipso in tempore mors est.

Quin nunc, interea dum loquimur, morimur.