|
Vivis
adhuc, primis o me mihi carior annis,
redderis atque
oculis Elisabetha meis!
Quae mala
distinuit mihi te fortuna tot annos?
Paene puer vidi, paene reviso senex.
Annos vita quater mihi quattuor
egerat, inde
aut duo defuerant
aut duo paene tibi,
cum tuus innocuo
rapuit me vultus amore,
vultus, qui quo
nunc fugit ab ore tuo?
Cum quondam
dilecta mihi succurrit imago,
hei, facies quam
nil illius ista refert!
Tempora quae, tenerae nunquam non
invida formae,
te rapuere tibi, non rapuere mihi:
ille decor nostros toties remoratus
ocellos
nunc tenet a vultu pectora nostra
tuo.
Languidus admoto
solet ignis crescere flatu
frigidus obruerat
quem suus ante cinis,
tuque facis,
quamvis longe diversa priori,
ut micet admonitu
flamma vetusta novo.
Iam subit illa
dies, quae ludentem obtulit olim
inter virgineos te
mihi prima choros;
lactea cum flavi
decuerunt colla capilli,
cum gena par
nivibus visa, labella rosis;
cum
tua perstringunt oculos duo sidera nostros
perque
oculos intrant in mea corda meos;
cum
velut attactu stupefactus fulminis haesi,
pendulus a vultu
tempora longa tuo;
cum sociis risum
exhibuit nostrisque tuisque
tam rudis et
simplex et male tectus amor.
Sic tua me cepit
species: seu maxima vere
seu maior visa est
quam fuit esse mihi;
seu fuit in causa
primae lanugo iuventae
cumque nova suetus
pube venire calor;
sidera seu quaedam
nostro communia natu
viribus afflarant
utraque corda suis;
namque tui consors
arcani conscia pectus
garrula prodiderat
concaluisse tuum.
Hinc datus est
custos ipsisque potentior astris
ianua quos vellent
illa coire vetat.
Ergo ita disiunctos diversaque fata
secutos
tot nunc post hiemes reddidit ista
dies --
ista dies, qua rara meo mihi laetior
aevo
contigit, occursu
sospitis alma tui.
Tu praedata meos
olim sine crimine sensus,
nunc quoque non ullo crimine cara
manes;
castus amor
fuerat, ne nunc incestior esset,
si minus hoc
probitas, ipsa dies faceret.
At superos, qui
lustra boni post quinque valentem
te retulere mihi,
me retulere tibi,
comprecor ut
lustris iterum post quinque peractis
incolumis rursus
contuar incolumem.
|