264 - T. Morus Margaretae Elisabethae Caeciliae ac Ioanni dulcissimis liberis S.P

Quattuor una meos invisat epistola natos

servet et incolumes a patre missa salus.

Dum peragratur iter, pluvioque madescimus imbre,

dumque luto implicitus saepius haeret equus,

hoc tamen interea vobis excogito carmen,

quod gratum (quamquam sit rude) spero fore.

Collegisse animi licet hinc documenta paterni,

quanto plus oculis vos amet ipse suis,

quem non putre solum, quem non male turbidus aer

exiguusque altas trans equus actus aquas,

a vobis poterant divellere, quo minus omni

se memorem vestri comprobet esse loco.

Nam crebro dum nutat equus casumque minatur

condere non versus desinit ille tamen:

carmina quae multis vacuo vix pectore manant

sollicito patrius rite ministrat amor.

Non adeo mirum si vos ego pectore toto

complector, nam non est genuisse nihil:

provida coniunxit suboli natura parentem

atque animos nodo colligat Herculeo.

Inde mihi tenerae est illa indulgentia mentis

vos tam saepe meo sueta fovere sinu;

inde est vos ego quod soleo pavisse placenta,

mitia cum pulchris et dare mala piris;

inde quod et Serum textis ornare solebam,

quod nunquam potui vos ego flere pati.

Scitis enim quam crebra dedi oscula, verbera rara,

flagrum pavonis non nisi cauda fuit;

hanc tamen admovi timideque et molliter ipsam,

ne vibex teneras signet amara nates.

Ah ferus est dicique pater non ille meretur,

qui lacrimas nati non fleat ipse sui!

Nescio quid faciant alii, sed vos bene scitis

ingenium quam sit molle piumque mihi,

semper enim quos progenui vehementer amavi

et facilis (debet quod pater esse) fui.

At nunc tanta meo moles accrevit amori

ut mihi iam videar vos nec amasse prius.

Hoc faciunt mores puerili aetate seniles,

artibus hoc faciunt pectora culta bonis,

hoc facit eloquio formatae gratia linguae

pensaque tam certo singula verba modo:

haec mea tam miro pertemptant pectora motu

astringuntque meis nunc ita pignoribus,

ut iam quod genui, quae patribus unica multis

causa est affectus, sit prope nulla mei.

Ergo, natorum carissima turba meorum,

pergite vos vestro conciliare patri,

et quibus effectum est vobis virtutibus istud,

ut mihi iam videar vos nec amasse prius,

efficitote (potestis enim) virtutibus isdem

ut posthac videar vos nec amare modo.