Lib. Pars. Cap. Capov.

 1  1,  0,  1,  2 |            arte solum, verum etiam natura facundus, ad haec iureconsultissimus,
 2  1, sa,  1,  13|    demereri sibi. et certe sic est natura comparatum, ut sua cuique
 3  1, sa,  2,  1 |         usque excellens. haec enim natura egregia, discendo atque
 4  2, sp,  1,  1 |            descensus in terram ita natura munitus, aut arte, ut ingentes
 5  2, sp,  1,  6 |          quos rusticae rei studium natura delectat, plures sibi annos
 6  2, sp,  2,  1 |           inter se - quatenus loci natura non obstat - omnino similes.
 7  2, sp,  4,  3 |          educatur. nam eo plerique natura feruntur. quod si quem animus
 8  2, sp,  4,  6 |         alias, prout cuiusque fert natura confluit. hoc ipsum tempus
 9  2, sp,  7,  4 |     aestimetur, quam rerum ipsarum natura meretur, qua quis non videt
10  2, sp,  7,  4 |           quo non facile careamus, natura tribuerit, nisi hominum
11  2, sp,  7,  9 |         mirantur item aurum suapte natura tam inutile, nunc ubique
12  2, sp,  8,  4 |         caeli mundique origine, ac natura partim eadem quae veteres
13  2, sp,  8,  7 |         voluptati reddere. quid ni natura quemque instiget ut sibimet
14  2, sp,  8,  7 |           decet. neque enim cum te natura moneat uti in alios bonus
15  2, sp,  8,  8 |           omnium finem, ipsa nobis natura praescribit, ex cuius praescripto
16  2, sp,  8,  8 |         virtutem definiunt. at cum natura mortales invitet ad hilarioris
17  2, sp,  8,  11|          statumque, in quo versari natura duce delectet. appetitionem
18  2, sp,  8,  11|            addunt. nam ut quicquid natura iucundum est, ad quod neque
19  2, sp,  8,  11|     perquam multa, quae cum suapte natura nihil contineant suavitatis,
20  2, sp,  8,  12|   crassiori! at illi tamen tamquam natura non errore praecellerent,
21  2, sp,  8,  17|      vulgus habeat, illi tamen cum natura nihil insit suave, plane
22  2, sp,  8,  17|      decedunt. non enim ipsius rei natura, sed ipsorum perversa consuetudo
23  2, sp,  8,  23|            nares admittuntur, quas natura proprias ac peculiares esse
24  2, sp,  8,  25| administrata conspicias; ut terram natura maligniorem, arte atque
25  2, sp,  9,  22|           non hominem homini satis natura conciliet quam qui contempserit,
26  2, sp, 10,  13|     persuasum habeant, si quis sit natura timidior, non ipsum modo
27  2, sp, 10,  14|         ferendas invicem suppetias natura stimulat. in maximo probro
28  2, sp, 11,  18|      contingeret, ut est mortalium natura mutabilis, tamen qua sunt