46 - Ex Menandro

Nam si te, alumne, genetrix cum peperit tua,

Hac sorte es unus omnium in lucem editus,

Tibi cuncta ut evenirent quae velles bona,

Idque annuit magnorum quispiam deum,

Iure optimo indignaris: valde enim is tibi

Fallax repertus. Quod, si eisdem legibus

Quibus nos omnes (tragicis ut verbis loquar)

Aeque patentem cunctis aerem trahis,

Ferenda sunt haec levius, et omnis rectius

Ratio habenda. Denique haec summa est: puta

Hominem esse te, quo nullum animantium omnium

Extolli, itemque deprimi citius solet.

Ipsumque id haud iniuria: minimarum enim

Id virium est, et maximis semper studet,

Plurimaque secum commoda conterit cadens.

Tu vero et magna non amisisti bona,

Et mediocria sunt ipsa ea, quae pateris mala.

Ergo et modeste, alumne, quod reliquum est feras.