8 - Augonis venatici canis epitaphium

Venator celerem maerens Augona Melampus

Confossum rapido dente ferocis apri,

Hac illi in ripa tumulum, frondente sub umbra,

Erigit: hoc ipso concidit ille loco.

Non impune quidem praedo sceleratus abivit:

Procubuit iaculis caesus et ore canum.

Tu tamen e cunctis canibus praestantior Augon,

Fide Augon, silvis qui modo terror eras,

Tu, dilecte, iaces. Sed ab alta hac fascia pinu

Millusque, et millo vincula iuncta suo,

Quin decisa feri cervix tibi pendeat hostis,

Sintque una ex animo signa dolentis heri.