29 - Ad somnum

Beate somne, nocte qui hesterna mihi

Tot attulisti gaudia,

Utinam deorum rector ille caelitum

Te e coetu eorum miserit,

Quae saepius mortalibus vera assolent

Mitti futuri nuntia.

Tu, quae furenti surdior freto meas

Superba contemnit preces,

Facilem Neaeram praebuisti: quin mihi

Mille obtulit sponte oscula,

Oscula, quae Hymetti dulciora sint favis,

Quae suaviora nectare.

Vere beate somne, quod si saepius

His, dive, me afficias bonis,

Felicior caelestibus deis ero,

Summo nec inferior Iove.

At tu, proterva, quolibet fuge, eripe

Complexibus te te meis:

Si somnus iste me frequens reviserit,

Tenebo te, invitam licet.

Quin dura sis, sis quamlibet ferox: eris

Et mitis, et facilis tamen.