32 - In Hyellae ocellos

Quamvis te peream aeque, Hyella, totam,

Nec pars sit, mea lux, tui ulla, quae me

Saevo non penitus perurat igne,

Fulgentes tamen illi, amabilesque

Illi, sideribus pares ocelli

Nostri maxima causa sunt furoris.

O cari nimis, o benigna ocelli,

O dulci mihi melle dulciores,

Quando vos misero mihi licebit

Usque ad millia millies trecenta,

Aut ultra haec etiam, suaviari?

Di, concedite mi hoc misello amanti;

Dein nil grave perpeti recuso:

Quin et si peream, lubens peribo.