|
Sicut ipsa moneta est communitatis, ita facienda est ad expensas
communitatis; hoc autem fit convenientissime, si huiusmodi expensae accipiantur
supra totam monetam, per hunc modum quod materia monetabilis, sicut aurum,
quando traditur ad monetandum, vel venditur pro
moneta, detur pro minori pecunia quam possit fieri ex ea sub certo precio
taxato, verbi gratia, si ex marca argenti fieri possint LXII solidi, et pro
labore et nececessariis ad monetandum eam requirantur duo solidi, tunc marca
argenti non monetata valebit LX solidos et alii duo erunt pro monetatione. Haec autem portio taxata debet esse tanta quod sufficiat abundanter
omni tempore pro fabricatione moneta. Et si moneta possit fieri pro
minori precio, satis congruum est quod residuum sit distributori vel
ordinatori, scilicet principi vel magistro monetarum, et sic quasi quaedam
pensio; sed tamen huiusmodi portio debet esse moderata, et sufficienter satis
parva, si monetae sufficerent debito modo, ut dicetur postea; et si talis portio vel pensio esset excessiva, hoc foret in
damnum et praeiudicium totius communitatis, sicut potest unicuique faciliter
apparere.
|