Cum moneta sit communitatis, ut
ostensum est capitulo sexto, videtur quod ipsa communitas possit de ea ad libitum
ordinare. Ergo etiam eam potest quomodolibet variare, et super hoc capere
quantum placeat, et de ea facere sicut de re sua, maxime autem si pro guerra
vel pro redemptione sui principis de capitivitate, vel aliquo tali casu
fortuito, ipsa communitas indigeret una magna pecuniae summa. Ipsa enim tunc
posset eam levare per mutationem monetae, nec esset contra naturam aut sicut
usura, ex quo hoc non faceret princeps sed ipsa communitas cuius est ipsa
moneta. Per hoc enim
cessarent nec haberent hic locum multae rationes prius
factae contra mutationes monetae. Nec solum videtur quod communitas hoc facere
potest, sed etiam quod hoc deberet ex quo necessaria est collecta, quoniam in
tali mutatione aggregari videntur quasi omnes bonae conditiones requisitae in
aliqua tallia seu collecta, nam in brevi tempore multum lucrum affert,
facillima est ad colligendum et distribuendum seu assignandum sine occupatione
multorum et sine fraude colligentium et cum parvis expensis. Nulla etiam potest imaginari magis
aequalis seu proportionalis, quia fere qui plus potest, plus solvit, et est
secundum sui quantitatem minus perceptibilis seu sensibilis, et immo magis
portabilis sine periculo rebellionis et absque murmure populi. Est enim
generalissima, quod neque clericus neque nobilis ab es se potest per
privilegium vel alias eximere, sicut multi volunt ab aliis collectis, unde
oriuntur invidiae, dissentiones, lites, scandala et multa alia inconvenientia
quae non veniunt ex tali mutatione monetae; ergo in casu predicto ipsa potest et
debet fieri per ipsam communitatem. De isto autem, salvo meliore iudicio, mihi
videtur ad praesens sic posse dici quod videlicet aut illa summa pecuniae qua
communitas indiget transferenda est vel exponenda in remotis partibus et inter
gentes cum quibus non habetur communicatio; et etiam tanta est quod materia
monetabilis diu erit ex hoc notabiliter minor in ista communitate. Et in
isto casu potest fieri collecta per mutationem monetae vel in materia vel in
mixtione, quia si fieret aliter, talis mutatio esset
postea facienda propter causam assignatam et secundum modum positum in capitulo
XII. Si vero summa praedicta non sit ita magna vel si
aliter exponatur, quomodocumque sit, quod ne materia monetabili non sit diu
notabiliter minus in communitate propter istud, dico quod praeter
inconvenientia incepta in praesenti capitulo, adhuc sequerentur plura et maiora
et peiora quam superius explicata de tali mutatione monetae quam de una alia
collecta; et potissime sequeretur periculum ne tandem principes vellet sibi hoc
attribuere et tunc reverterentur omnia inconvenientia prius dicta; nec obstat
ratio prima in qua dicebatur quod pecunia est communitatis, qui nec communitas
nec aliquis iuste potest abuti re sua seu illicite uti, ea sicut faceret
communitas si taliter mutaret monetas. Et si forsan
communitas ipsa qualitercumque faceret talem mutationem, tunc moneta citius
quam post reducenda est ad statum debitum et permanentum et cessare debet
captio lucri super istam monetam.
|