Libro, Verso

 1   1, 228|           qui savios homines per tot facit ire pacias?~
 2   1, 242|                  vix homines possunt sibi respondere
 3   2, 5  |         sbadacchiant homines, stomacho stat crapula crudo;~
 4   3, 23 |  Persequitur muscas, homines quas fingit et hostes,~
 5   3, 172|          non mancant homines qui me, dum praeparor, ipsis~
 6   3, 393|           Sbaiaffent homines, chiachiarent, nil estimo
 7   3, 557|         sassinantque homines, robbam cum sanguine tollunt.~
 8   4, 225|          Non mancant homines, qui dant conseia, saputi,~
 9   4, 313|    Si factis mancant homines, incaga parolis,~
10   4, 395|                 Tunc homines savios praetor Gaioffus
11   4, 410|         summittitque homines falsos, nugasque silenter~
12   4, 480|         assaltantque homines, amazzant, inque paludes~
13   5, 1  | Iamque iterum savios homines rex ipse dunarat,~
14   5, 51 |          aut mazzare homines et asaccum mittere terras,~
15   5, 335|     interdumque duos homines, non dico bocalos,~
16   6, 106|        totque canes, homines, tot mulos, totque cavallos;~
17   6, 359|                  nos homines maschii femnas bussare matazzas?~
18   6, 500|                  non homines vos dire licet, formasque
19   7, 299|    qui semper verbis homines soiare parantur,~
20   8, 196|         quos ego non homines sed grossos chiamo boazzos.~
21   8, 272|   plaebs vocat, unde homines non passant absque boleta;~
22   9, 266|          cui possint homines sua reddere vota pregheris.~
23   9, 284|         Nonne dabunt homines totque ovos, totque polastros,~
24   9, 394|                  Vos homines estis longo pro tempore
25  10, 119|           deque suis homines currunt audire boteghis.~
26  10, 151|            Sassinant homines, robbant, sforzantque puellas,~
27  10, 490|         attonitosque homines stippantes corpora ferro.~
28  11, 39 |      Talibus avisis, homines sperone guadagni~
29  11, 173|        Sic sic mille homines Baldum, sub mille quadrellos~
30  11, 237|            non pocos homines colpo atterravit in illo.~
31  11, 339|   en videas volitare homines ad sydera mortos.~
32  11, 473|          innumerique homines mistis periere quadrellis.~
33  12, 76 |                 Sunt homines bassi, grassi, grossique
34  12, 130|    inter et ingenuos homines hic stare giotones.~
35  12, 260|          ammazzatque homines uno pro pane gaioffus.~
36  12, 311|          nec lassant homines unquam dormire vesinos,~
37  12, 353|          Cancrescunt homines, Francae baronia creatur,~
38  13, 378|         Hinc veniunt homines cupidi, quos plura videndi~
39  13, 399|                  non homines certe navis carigata menasset,~
40  14, 160|           disvulvare homines, castrones atque cavallos.~
41  15, 309|        terrificatque homines, coelum cascare putantes.~
42  15, 316|        Sic quandoque homines magni, grandesque maëstri,~
43  19, 600|   Prohque Deum atque homines! nam quae maravilia maior~
44  21, 218|  malvagiosque solent homines in turpia rerum».~
45  23, 439| quae simul innumeros homines, magis imo striones~
46  23, 519|  inque lupos voltent homines, ursosque, canesque,~
47  24, 58 |                  non homines maschios, sed dicas esse
48  24, 168|   quantos nunc istos homines mactare bisognat.~
49  24, 218|         Septem mille homines sunt, qui sua ferra cavarant,~
50  24, 250|                 Tunc homines superi (nec enim scio dire
51  25, 440|        multae namque homines faciunt stultescere curae.~