Libro, Verso

 1   2, 142|                      qui nimium stimulans faciat sibi rumpere
 2   3, 115|     Baldus in his factis nimium stigatur ad arma,~
 3   5, 450|          Non curat Baldo nimium tamen ire propinquus,~
 4   7, 194|            quae tamen ob nimium formosa videntur amorem.~
 5   7, 672|         Sed tua conticui nimium peccata, becazze.~
 6   8, 100|         Zambellus sudat, nimium credenza pesabat.~
 7   8, 401| Rocchus ait: «Capra est; nimium, villane, bibisti».~
 8   9, 499|               straparlat nimium, semper malnetta lavacchio».~
 9  11, 627|                      Sed nimium coenare cave, nam quisque
10  12, 301|            quando brodae nimium tardae portantur ad albi.~
11  13, 299|                  o felix nimium, qui travos, saxa, quadrellos,~
12  13, 309|      mox veniam chiedit, nimium si forte protervi~
13  15, 276|             mollia, quae nimium diamantis saxa rigescunt.~
14  15, 340|           Hic magrus est nimium vecchius, bolsusque crevatus,~
15  20, 438|        Sed tardare tamen nimium se viderat Hippol:~
16  20, 492|         Ergo, dum Cingar nimium se cazzat inanzum,~
17  21, 156|      Cui Baffellus ait: «Nimium, compagne, superbis.~
18  21, 225|      Ergo, quid indusio? nimium parlare codardos~
19  21, 477|                        O nimium te te passa est vindicta
20  22, 568|                      qui nimium caldam properat mangiare
21  23, 214|  Non, non, quid facimus? nimium tardata ruina est».~
22  24, 743|      non tamen insemmam, nimium quia pressa negaret.~
23  25, 95 |          Quisque erat ob nimium factus iam stancus afannum,~