Libro, Verso

 1   2, 342|   invitum, quae poltronigia maior,~
 2   3, 279|           cui pars soldorum maior perduta dolebat,~
 3   3, 398|                        quod maior piscis solet inghiottire
 4   4, 56 |          Grossilitate staro maior sibi testa dabatur.~
 5   4, 203|  potest mihi nunc desgratia maior,~
 6   6, 34 |                  esse queat maior, quam mundi perdere solem?~
 7  11, 333|                             maior ubi calca est, faciunt slanzare
 8  12, 132|                         Sic maior villanus ait, bravatque
 9  12, 245|   in mundo reperitur abusio maior.~
10  13, 200|          Tum sibi praeterea maior maravilia nascit,~
11  13, 241|   minor spesa est, at rerum maior aquistus,~
12  15, 146|                         Sed maior natu, seniorque varolus
13  15, 342|            O quis amorbator maior, maiorque carogna?~
14  16, 79 |          e totum lassat quo maior calca videtur,~
15  16, 472|            cui pars debetur maior, meliorque boconus,~
16  18, 389|                 quarum quae maior super omnes alta levatur.~
17  19, 600| homines! nam quae maravilia maior~
18  20, 9  |              est breve, sed maior stat eorum notio saeclis.~
19  20, 70 |                 Ast alia en maior visa est maravilia longe,~
20  22, 222|                 qua non est maior, qua non stentatior altra.~
21  23, 192|                 qua non est maior per longum perque traversum,~
22  24, 459|                         Cui maior sic umbra gemens suspirat