Libro, Verso

 1   1, 39 |                           Res tamen obscura est, quando
 2   2, 482|  O», ait, «incipiunt bene res succedere nostrae.~
 3   4, 281|   mihi conseium: parlabo? res tibi quadrat?»~
 4   6, 103|    atque caminabat veluti res matta per urbem.~
 5   8, 214|                    O mala res», inquit Cingar, «sed desine,
 6   8, 733|  non multum stimo; tantum res una recressit:~
 7   9, 198| Mox alzans oculos, veluti res matta parebat,~
 8  12, 174|                           Res mira et fors fors ad credere
 9  13, 450|     hunc spudare foras, o res mirabilis, ecce~
10  19, 163|                       sed res a nobis facienda est ante
11  19, 541|        terminat imperium, res publica persa ruinat.~
12  22, 452|                           Res miranda statim comparuit
13  23, 47 |                 Quae nova res?» inquit «delibero noscere
14  23, 710|        humanis oculis, et res monstrare prout sunt.~
15  24, 104|  quid», inquit, «adest? O res non cognita maium!~
16  25, 423|          Virgilii sextum, res o miranda, quis istam~