Carmen septimum

.............................
quadrupedum et volucrum vel cum terrena marinis
monstra admiscentur, donec purgantibus euris
difflatae liquidum tenuentur in aera nubes.
Nunc fora, nunc lites, lati modo pompa theatri
visitur et turmas equitum caedesque latronum
perpetior; lacerat nostros fera belua vultus
aut in sanguinea gladio grassamur harena.
Per mare navifragum gradior pedes et freta cursu
transilio et subitis volito super aera pinnis.
Infandas etiam veneres incestaque noctis
dedecora et tragicos patimur per somnia coetus.
Perfugium tamen est, quotiens portenta soporum
solvit rupta pudore quies et imagine foeda
libera mens vigilat; totum bene conscia lectum
pertractat secura manus: probrosa recedit
culpa tori et profugi munus cum crimine somni.
Cerno triumphantes inter me plaudere: rursum
inter captivos trahor exarmatus Alanos.
Templa deum sanctasque fores palatiaque aurea
specto et Sarrano videor discumbere in ostro:
et mox fumosis conviva accumbo popinis.
Divinum perhibent vatem sub frondibus ulmi
vana ignavorum simulacra locasse soporum
et geminas numero portas: quae fornice eburno
semper fallaces glomerat super aera formas:
altera, quae veros emittit cornea visus.
Quod si de dubiis conceditur optio nobis,
desse fidem laetis melius quam vana timeri.
Ecce ego iam malim falli. Nam, dum modo semper
tristia vanescant, potius caruisse fruendis
quam trepidare malis. Satis est bene, si metus absit.
Sunt et qui fletus et gaudia contraversum
coniectent varioque trahant eventa relatu.
Ite per obliquos caeli, mala somnia, mundos,
inrequieta vagi qua difflant nubila nimbi,
lunares habitate polos, Quid nostra subitis
limina et angusti tenebrosa cubilia tecti?
Me sinite ignavas placidum traducere noctes,
dum redeat roseo mihi Lucifer aureus ortu.
Quod si me nullis vexatum nocte figuris
mollis tranquillo permulserit aere somnus,
hunc lucum, nostro viridis qui frondet in agro
ulmeus, excubiis habitandum dedico vestris.