2 - Ex Graeco. Pythagoricon de ambiguitate eligendae vitae

Quod vitae sectabor iter si plena tumultu
sunt fora, si curis domus anxia, si peregrinos
cura domus sequitur, mercantem si nova semper
damna manent, cessare vetat si turpis egestas,
si vexat labor agricolam, mare naufragus horror
infamat, poenaeque graves in caelibe vita
et gravior cautis custodia vana maritis,
sanguineum si Martis opus, si turpia lucra
faenoris et velox inopes usura trucidat?
Omne aevum curae, cunctis sua displicet aetas.
Sensus abest parvis lactantibus et puerorum
dura rudimenta et iuvenum temeraria pubes.
Afflictat fortuna viros per bella, per aequor,
irasque insidiasque catenatosque labores
mutandos semper gravioribus. Ipsa senectus
exspectata diu votisque optata malignis
obicit innumeris corpus lacerabile morbis.
Spernimus in commune omnes praesentia. Quosdam
constat nolle deos fieri. Iuturna reclamat:
«quo vitam dedit aeternam? Cur mortis adempta est
condicio?». Sic Caucasea sub rupe Prometheus
testatur Saturnigenam nec nomine cessat
incusare Iovem, data sit quod vita perennis.
Respice et ad cultus animi. Sic nempe pudicum
perdidit Hippolytum non felix cura pudoris.
E contra inlecebris maculosam degere vitam
quem iuvat, aspiciat poenas et crimina regum,
Tereos incesti vel mollis Sardanapalli.
Perfidiam vitare monent tria Punica bella,
set prohibet servare fidem deleta Saguntos.
Vive et amicitias semper cole. - Crimen ob istud
cur malus antetuli? Num dicto aut denique voltu
perstrictus quisquam? Cur me natura magis quam
disciplina trahit? Sic dicta et facta per omnia
ingrediens ortoque a vespere cuncta revolvens
offensus pravis dat palmam et praemia rectis.