PRAEFATIUNCULAE

1 - Domino meo et omnium Theodosio Augusto Ausonius tuus

Agricolam si flava Ceres dare semina terrae,
Gradivus iubeat si capere arma ducem,
solvere de portu classem Neptunus inermem
fidere tam fas est quam dubitare nefas,
insanum quamvis hiemet mare crudaque tellus
seminibus, bello nec satis apta manus.
Nil dubites auctore bono. Mortalia quaerunt
consilium: certus iussa capesse dei.
Scribere me Augustus iubet et mea carmina poscit,
paene rogans: blando vis latet imperio.
Non habeo ingenium, Caesar sed iussit: habebo.
Cur me posse negem, posse quod ille putat?
Invalidas vires ipse excitat et iuvat idem,
qui iubet: obsequium sufficit esse meum.
Non tutum renuisse deo: laudata pudoris
saepe mora est, quotiens contra parem dubites.
Quin etiam non iussa parant erumpere dudum
carmina. Quis nolit Caesaris esse liber,
ne ferat indignum vatem centumque lituras,
mutandas semper deteriore nota?
Tu modo te iussisse, pater Romane, memento
inque meis culpis da tibi tu veniam.