|
203. Accedit quod, si qua est secta quae veriora
incessat dogmata et bonas causas ingenii calumnia ludificetur, ea veritatem
firmat, non infirmat, et, velut motu quassatam flammam, excitat, non extinguit.
204. Hac ego ratione motus, non unius modo (ut quibusdam
placebat), sed omnigenae doctrinae placita in medium afferre volui, ut hac
complurium sectarum collatione ac multifariae discussione philosophiae,
ille veritatis fulgor, cuius Plato meminit in Epistolis, animis nostris quasi
sol oriens ex alto clarius illucesceret. 205. Quid erat, si
Latinorum tantum, Alberti scilicet, Thomae, Scoti, Egidii, Francisci,
Henricique philosophia, obmissis/137r/ Graecorum Arabumque philosophis,
tractabatur? 206. Quando omnis sapientia a Barbaris ad
Graecos, a Graecis ad nos manavit. 207. Ita nostrates semper
in philosophandi ratione peregrinis inventis stare, et aliena excoluisse sibi
duxerunt satis. 208. Quid erat cum Peripateticis
egisse de naturalibus nisi et Platonicorum accersebatur Achademia, quorum
doctrina et de divinis semper inter omnes philosophias, teste Augustino,
habita est sancitissima et a me nunc primum, quod sciam, (verbo absit invidia)
post multa secula sub disputandi examen est in publicum allata. 209. Quid erat
et aliorum quot quot erant tractasse opiniones, si
quasi ad sapientum symposium asymboli accedentes, nihil nos quod esset nostrum,
nostro partum et elaboratum ingenio, afferebamus? 210. Profecto ingenerosum est
(ut ait Seneca) sapere solum ex commentario et quasi maiorum inventa nostrae
industriae viam praecluserint, quasi in nobis effaeta sit vis naturae, nihil ex
se parere, quod veritatem, si non demonstret, saltem
innuat vel de longinquo. 211. Quod si in agro colonus,
in uxore maritus odit sterilitatem, certe tanto magis infecundam animam oderit
illi complicita et associata divina mens, quanto inde nobilior longe proles
desideratur.
|