Cap.

 1 5  |           erit gratissima, et tibi nihil oberit, cum unus sufficiat
 2 6  |        consuetudo sedere ad ostium nihil petentes. Cum ut nobis exponeret
 3 17 |           projiciebat ad perticam, nihil immutans. Cum dicerent ceteri: «
 4 20 |         inquit, «ac vere loqueris: nihil enim verius potest dici.
 5 23 |    scientia et doctrina,» inquit, «nihil prosunt. Sed perge et aliquod
 6 30 |       omnium dementium numero, cui nihil conceditur: hoc mihi solius
 7 37 |        majestatis reum teneri. Cum nihil contra ejus statum aut dignitatem
 8 38 |     miraculis hujus Sancti nostri, nihil praetermisi eorum quae de
 9 38 |         tenere. Postmodum vero eum nihil novi fecisse intellexi,
10 40 |        Quidnam est tibi?» inquit. «Nihil,» Minacius ait. «Curnam
11 40 |     Minacius ait. «Curnam ergo, si nihil habes, ploras?» «Hoc solum
12 40 |           ploras?» «Hoc solum quod nihil habeo,» inquit. Admiratus
13 40 |     Admiratus ille: «Quare ergo si nihil habes, ploras?» ait. «Ob
14 40 |       causam,» respondit, «quoniam nihil est mihi.» Alter nihil causae
15 40 |     quoniam nihil est mihi.» Alter nihil causae esse cur ploraret
16 40 |       ploraret intelligebat; alter nihil sibi reliquum superesse
17 43 |         sed ei cui virilia desunt: nihil enim aut parum habet ejus
18 50 |  promissiones omnes irritas fecit, nihil servans eorum quae antea
19 50 |           solis tandem occasum, ne nihil actum videretur, versis
20 74 |        sententiam audivi, et tamen nihil eorum quae dicebantur unquam
21 74 |   dicebantur unquam facere volui.» Nihil amplius superior exemplo
22 75 |       aestimari Dux respondit, sed nihil afferre lucri. Tum Redolphus «
23 76 |            universum conspexisti,» nihil esse aliud asserens mundum
24 79 |          siquidem pace constituta, nihil est timendum.» «Dubito,»
25 84 |             inquit illa, «jures te nihil vidisse.» Statim cum id
26 85 |           tandem, demissa mentula, nihil agere potuit. Tum exclamans
27 89 |           dari vellet, quaesisset, nihil sibi deberi respondit. Quaesita
28 100|            culparunt, quod asellum nihil ferentem neque pater, neque
29 103| circumstantes: Ad barbam ejus, qui nihil cuiquam debet, dicant. Senex
30 103|   debitorem esse, repetens saepius nihil cuiquam se debere: «Facesse
31 116|       imposito perpropere comedit, nihil prae festinatione potans.