Cap.

 1 5  |     Ecclesiae uti possim.» His verbis acquiescens stultus ille,
 2 19 |     milites ad pugnam pluribus verbis, asserens qui in illo proelio
 3 20 |        nonnullos nescio quidem verbis acriter castigavit. Huic
 4 41 |        constat,» designans his verbis annonae caritatem. Hoc audiens
 5 44 |      populum, aggravans multis verbis ac detestans adulterium,
 6 48 |      quippiam petiturus primis verbis: «Pax tibi,» inquit. Tum
 7 59 | admodum viro contraria, semper verbis ejus objurgando refragabatur,
 8 59 |   suffocaturum se dicens, nisi verbis ejusmodi abstineret. Instantius
 9 67 |        bene habere, fascinatos verbis cujusdam vicinae, quae,
10 74 |      superior exemplo quam hic verbis profuit. ~
11 78 |   parem fuisse contenderet. Ex verbis ad verbera devenerunt, ac
12 86 |       objurgabatque. Aliquando verbis admonitus uxoris et ut pacem
13 92 |   quieti, pluribusque suadebat verbis ut se ab ea molestia simul
14 100|      pater erat, insidens. His verbis permotus, filium asello
15 100|      annuisset, castigatus est verbis, quod ejus tanquam alieni
16 103|     atque severus), cum multis verbis jactabundus clamitaret,
17 116|  coepit, et mortem ejus multis verbis plangere. Supervenere ad