Cap.

 1 11 |       admiratus quidnam id sibi vellet, cognovit tunc erratum suum,
 2 15 |         quid sibi ea postulatio vellet, cur se asinum quam hominem
 3 16 |         quidnam hoc dictum sibi vellet: «Jannotus,» ait, «olim
 4 31 |        edito exterrita aufugere vellet, erectus serpens subito
 5 46 |  quidnam sibi tantus rubor sibi vellet, narravit Confessoris suasionem. ~
 6 59 |  coeperat, ita ut superior esse vellet. Habita semel cum viro gravi
 7 82 |       perseveraret, neque cibum vellet sumere, tandem instantius
 8 84 |   stultus coepisset, ac si quid vellet petere jussisset: «Volo,»
 9 89 |      quid pro ea cura sibi dari vellet, quaesisset, nihil sibi
10 90 |   admonuit, si secum proficisci vellet, equum ascenderet, causamque
11 91 |      nec pro aereo quidem nummo vellet accipere.» Hoc dicto, et
12 98 |  sciscitarentur quidnam id sibi vellet, accedere potuisse, cum
13 108|    quidnam illud silentium sibi vellet percontaretur: «Persica,»
14 112|        laetus rogasset, numquid vellet, potum petivit, quo, atque
15 113| potestatem fecit, si quid ab se vellet petere. Archipresbyteratum