Cap.

 1 1  |   quisnam puer esset, suum etiam uxor respondit. Stupenti, quaerentique
 2 5  |         superfluus.» Tum callida uxor, quae a Sacerdote parochiano
 3 5  |        sibi commissam: qua in re uxor quoque submurmurans strepitum
 4 62 |       copiosus. Divulgaverat hoc uxor inter vicinas. Ea mortua,
 5 66 |       perurbani. Rogavit maritum uxor, Petrucia nomine, ad diem
 6 66 |      gallinam in prandium coqui. Uxor, cum cibum parasset, ostium
 7 69 | controversia: «Cupiebam,» inquit uxor, «tibi cenam opiparam parare,
 8 82 |   acriter flere, atque inde, cum uxor domum reversum maestum ac
 9 82 |       accidisset novi: «Heu! mea uxor,» inquit, «defunctus sum!» «
10 82 |        defunctus sum!» «Mi vir,» uxor ait, «quid tibi adversi
11 82 |         audivi?» «Quaenam, vir?» uxor inquit. «Mortuus est Rolandus,
12 85 |      agere potuit. Tum exclamans uxor: «Eia,» inquit, «Eques merdose,
13 116|    similis resupinus prostravit. Uxor, cum domum onerata linteis
14 116|         oculis: «Male,» inquit, «uxor mea, nisi e vestigio potum