Cap.

 1 pref|         confabulationes, tum ut res leves et viro gravi indignas
 2 2   |    quarum capiendarum causa tot res paras, cujus pretii sunt,
 3 5   |      Sacerdoti nostro, cui haec res erit gratissima, et tibi
 4 20  |     haberem, satis meliori loco res nostrae essent, neque hac
 5 43  | clanculum rogat mater: «Nunquid res sint satis salvae?» «Ut
 6 65  |        postulandas ab aliis eas res, quarum usus esset eis necessarius. ~
 7 69  |          inquit vir, «tam parva res impedit cenam nostram! Accipe,»
 8 71  |   solius lactis veniam petebat. Res pessima consuetudo peccandi,
 9 78  |      vectibus ac lapidibus acta res est, donec concurrentium
10 81  |        bello, cum Florentinorum res deteriori loco viderentur,
11 88  |            Nolo,» inquit ille, «res quae tam caro constant,»
12 91  |    facillime concedo: cito enim res magni pretii et bonae dare
13 109 |       videar procul a culpa, si res deterius se habuerint.» ~
14 113 |         inquit. «Major est haec res quam vires tuae ferre possint: