Cap.

 1 10 |    versutia dignam muliebri. Is rem habebat cum femina nupta
 2 43 |  admodum fortunam filiae, mater rem cum viro communicat. Deinde
 3 71 |  Confessor asseveraret, ille ut rem levem latrocinia et hominum
 4 78 |      Pannus est apud quemdam ob rem indiscussam nondum divisus,
 5 85 |   molestasset, illa ad patronam rem detulit. Suasit ut assentiretur,
 6 85 |        extitisset, recte cum ea rem habere potuisses.» Tum Miles: «
 7 101|       statim vociferari coepit, rem indignam esse, ut homo improbus,
 8 103|      loquendum, post convivium, rem ridendam. Est communis loquendi
 9 106|    Romanus mihi saepius retulit rem haud contemnendam, quam
10 110|    acrius iterum increpavit qui rem tam manifestam negaret.
11 110|         objurgavit, qui peteret rem solutam. Ita, cum saepius
12 112| Cognovit, Et Postea Convaluit~ ~Rem similem in oppido Valentiae
13 112|    arguitur morbis mulierum eam rem plurimum conferre. ~
14 113|   acceptissimus Cani, et ob eam rem ab eo (erat enim clericus),